door Redactie | nov 5, 2020 |
De Hoge Raad voor de Imazighen in Libië, burgemeesters van Amazigh-gemeenten en notabelen van Amazigh-regio’s hebben de methodologie van de ondersteuningsmissie van de Verenigde Naties in Libië (UNSMIL) met betrekking tot de Libische crisis, en het mechanisme voor het selecteren van deelnemers aan het politieke dialoogforum om worden gehouden in Tunesië.
De Hoge Raad zei in een verklaring dat de UNSMIL werkt “om Libië te destabiliseren en de crisis te verlengen”, eraan toevoegend dat alle eerdere en huidige dialogen die door de UNSMIL worden gesponsord geen vertegenwoordigers van de Libische Amazigh hebben.
Het zei ook dat ze niet verplicht zijn tot de resultaten van deze dialogen, en riep UNSMIL op om eerlijk te zijn bij het selecteren van de deelnemers aan de dialogen.
Eerder had de UNSMIL 75 deelnemers uitgenodigd, die zeiden dat ze het hele politieke en sociale spectrum van de Libische samenleving vertegenwoordigen.
door Redactie | nov 5, 2020 |
Vier jaar na de moord op Muhsin Fikri, de repressie duurt voort in de Rif
De Riffijnen staan jaarlijks wereldwijd op 28 oktober stil bij de verschrikkelijke en barbaarse moord op de vishandelaar Muhsin Fikri. Op die dag werd de 31-jarige Muhsin Fikri in 2016 door Marokkaanse ambtenaren vermorzeld in een vuilniswagen. Deze misdaad is vastgelegd op videobeelden waarop te zien is hoe hij in aanwezigheid van omstanders werd afgeslacht. Deze zwarte dag staat blijvend gegrift in het Riffijnse collectieve geheugen net als de vele andere misdaden die het Marokkaanse regime tegenover het Riffijnse volk pleegde.
Voor de nieuwe generatie Riffijnen is de laffe moord op Muhsin Fikri een tastbaar bewijs voor de misdaden die het Marokkaanse regime in de Rif pleegt en gepleegd heeft.
Dat zijn er vele: zo is het Marokkaanse regime tijdens de volksopstanden van 1958/1959 vlak na de terugtrekking van Spanje en Frankrijk in 1956 uit de Rif overgegaan tot een massale afslachting onder de Riffijnse bevolking. Daarna was er in de jaren 60 sprake van een massale deportatie van Riffijnen naar Europa onder het mom van tewerkstelling als gastarbeider. In de jaren 70 zijn Riffijnen die actief waren in de oppositie en vakbeweging opgepakt en gevangen gezet. Tijdens de studentenprotesten in 1984 zijn wederom doden gevallen en ontvluchtten veel Riffijnen hun land uit vrees voor hun veiligheid. En deze ontwikkeling zet zich voort tot op de dag van vandaag, wat uit het onderstaand verslag zal blijken.
Massale protesten na een barbaarse moord
Het bleef niet bij de doden die in 1984 zijn gevallen. In 2011 waren er weer vijf doden te betreuren, dit maal in Al Hoceima, dat was tijdens 20 februari beweging, alhoewel deze jongeren niet actief betrokken waren in de beweging. Nabestaanden van deze jongeren wijzen met de vinger naar het regime. In 2015 werd het levenloze lichaam, met afgehakt hoofd, van de rapper Rifinox (Hussain Bellagrache) in de regio Nador gevonden. Het regime wordt door Riffijnse activisten verantwoordelijk gehouden voor deze macabere moord.
Van 1956 tot op heden worden veel Riffijnen vermist, een deel van hen verdwijnt in opdracht van het regime een ander deel is opgeslokt door Middellandse zee tijdens hun vlucht voor de repressie van het regime.
Deze gebeurtenissen en de moord op Muhsin Fikri vormde de aanleiding voor de bevolking van de Rif om direct en massaal in actie te komen. Duizenden Riffijnen gingen de straat op en eisten; een eind aan de militarisering van de Rif, een eind aan de vernedering, de minachting en het doden van de Riffijnen.
Deze protesten mondden uit in een volksbeweging, de zogenaamde Hirak Rif. Maanden lang negeerde het Marokkaanse regime de grote en vreedzame protesten. De vredige en massale demonstraties van de Hirak vonden in verschillende regio’s in de Rif wekelijks plaats.
Ontvoeringen en verkrachting in de Rif
Echter in mei 2017 reageerde het Marokkaanse regime met een ongekende repressie op de eisen van de vreedzame demonstranten.
Meer dan duizend Riffijnen zijn met veel geweld uit hun huizen ontvoerd, door midden in de nacht de huisdeuren te forceren, de slachtoffers weg te rukken van hun familie en hen met onbekende bestemming af te voeren, waarbij zij de naasten in verbijstering en onwetend over het lot van hun dierbaren achterlieten.
Dit lot trof niet alleen jonge gezonde volwassen mannen, ook mensen met beperkingen, vrouwen en minderjarigen ontsnapten niet aan het staatsterrorisme. De jonge zangeres Salima Ziani (1994) beter bekend als Silya Ziani uit Al Hoceima werd ‘s nacht op 5 juni 2017 door Marokkaanse politie ontvoerd en naar Casablanca overgebracht waar zij werd gemarteld, naakt gefilmd en bedreigd met verkrachting.
Nasser Zefzafi de woordvoerder van de beweging is door Marokkaanse agenten ontvoerd, met een knuppel verkracht, waarbij zij op hem urineerden. Op het politiebureau is hij net als andere ontvoerden naakt gefilmd en is er zonder toestemming DNA-materiaal afgenomen.
Protesten voor de Rif in Europ
Ook de Riffijnen in Europa reageerden fel en massaal op deze misdaden van de Marokkaanse overheid. Na de moord op Muhsin Fikri gingen zij de straat op om een halt te roepen aan het doden, het vernederen en verdrijven van Riffijnen uit hun eigen land. Door hun openlijke kritiek op het Marokkaanse regime en het organiseren van protesten durfden veel Europese Riffijnse activisten niet meer af te reizen naar Marokko uit angst voor arrestatie in de wetenschap dat ook zij door het regime gecontroleerd worden. Ook al hebben deze burgers een Europese nationaliteit blijft Marokko hen zien als haar eigen onderdanen. De Nederlandse en Belgische overheid hebben laten weten dat ze hieraan niets kunnen doen.
Marokko heeft geprobeerd een bekende Riffijnse activist die in Nederlandse overheidsdienst is, te beschuldigen van subversieve activiteiten. Marokko vroeg vervolgens Nederland om zijn uitlevering. Na grondig onderzoek van de Nederlandse overheid kreeg Marokko nul op het rekest.
Een Riffijnse Belg is wel in Marokko opgepakt en gevangengezet. België ondernam geen actie voor deze burger, er wordt gezegd dat het land haar goed economische en politieke relatie met Marokko niet wilde schaden.
Doden van demonstrant
Tijdens de laatste protesten in de Rif zijn er doden gevallen, de 22-jarige Imad El Attabi is door een politiekogel om het leven gebracht tijdens de demonstratie van 20 juli 2017 in Al Hoceima. De taxichauffeur Abdelhafid El Haddad is overleden door het inademen van traangas, dat tijdens deze demonstratie veelvuldig werd ingezet.
Veel Riffijnen die aan de protesten deelnamen kregen een oproep om zich bij het politiebureau te melden waar zij onder bedreigingen en vernederingen gedwongen werden een verklaring tekenen waarin zij beloofden niet meer te demonstreren. Tijdens showprocessen zijn meer dan duizend Riffijnen tot gevangenisstraffen veroordeeld variërend van een paar maanden tot 20 jaar celstraf. Onder de langgestraften bevinden zich meerdere activisten zoals Nasser Zefzafi, Mohamed Jalloul, Nabil Ahemjik etc.
Militarisering en economische embargo
Om deze repressiepolitiek kracht bij te zetten liet het Marokkaanse regime nieuwe gevangenissen, politiebureaus en kazernes in de Rif bouwen. Daarnaast werden de grenzen met de ‘Spaanse enclaves’ Ceuta en Melilla gesloten, waardoor duizenden Riffijnse gezinnen hun broodwinning verloren.
Deze illegale en half illegale praktijken als het smokkelen van olie uit Algerije, drugssmokkel en mensenhandel en het smokkelen van producten uit Ceuta en Melilla en Algerije, die een groot deel uitmaken van een parallelle economie, zijn op zijn zachtst gezegd bevorderd en deels opgezet door het regime. Deze worden nu deels aan banden gelegd om de bevolking te treffen.
Deze parallelle economie is in het leven geroepen zodat de Riffijn nooit een economische macht kon vormen. Zelfs Riffijnen die hun geld in Rif willen investeren krijgen daarvoor geen vergunning, maar krijgen wel te horen om dat in andere delen van Marokko te doen. Ook de harde valuta van Riffijnen in Europa en de winst uit onroerend goed komt via de Marokkaanse banken ten goede aan het Marokkaanse regime.
Na de volksprotesten en de daaropvolgende showprocessen is er niets veranderd, de provocaties, intimidaties en vernedering van de Riffijnen door Marokkaanse ambtenaren zowel op straat als in de overheidsgebouwen zijn aan de orde van de dag, zo worden Riffijnen met woorden als, zoon van een Spanjaard, gepest.
Koning Hassan II noemde de Riffijnen in zijn toespraak van januari 1984 ‘uitschot’. Zijn zoon Mohammed VI noemde hen in zijn troonrede van 2017 ‘nihilisten’. Marokkaanse politici volgen de goede voorbeelden van hun koning en uiten kwetsende termen over de Riffijnen, die zij op sociale media en in de Marokkaanse media plaatsen, zoals uitschot en nihilisten.
Ook de vervolging van Riffijnen gaat door, recentelijk zijn twee jongeren door een Marokkaanse rechtbank veroordeeld tot celstraffen voor het dragen van de Rif vlag.
De situatie in Rif is zorgelijk
Dit alles maakt de situatie in de Rif heel erg zorgelijk, het regime heeft belangrijke inkomstenbronnen in de Rif aan de banden gelegd, daarnaast moest de vissershaven van Al Hoceima plaats maken voor een plezierhaven. Veel vissers hebben daardoor hun baan verloren. Aan de handel in producten uit de ‘Spaanse Enclaves’ Ceuta en Melilla is een einde gemaakt door het sluiten van de grenzen. Er is nog nauwelijks sprake van enige werkgelegenheid in de Rif, de mensen hebben het dan ook ontzettend moeilijk, van vakmensen en handarbeiders tot zakenlieden. Er zijn momenteel gezinnen die geen boodschappen meer kunnen doen en die gedwongen zijn om hun meubilair te verkopen om in leven te blijven.
Riffijnen vluchten naar Europa
Om te ontsnappen aan dit schrikbewind ontvluchten duizenden Riffijnen hun vaderland en vertrekken naar Europa. Onder hen bevinden zich vrouwen en minderjarigen. Een nieuw fenomeen is dat nu hele gezinnen uit de Rif vluchten. In Europa komt geen eind aan hun lijdensweg want ze verdwijnen in de ‘illegaliteit’ en belanden daardoor in erbarmelijke omstandigheden. Deze vluchtelingenstroom duurt voort.
Lees ook: Leiders van Hirak uit Rif zijn al 22 dagen in hongerstaking
door Redactie | okt 26, 2020 |
Zuwara is één van de oudste Libische steden
Zuwara is één van de oudste Libische steden. De naam ook van één van de oudste Libische stammen.
De geschiedenis van de stad zelf ligt relatief dicht bij de geschiedenis van haar inwoners. Zoals het in de tweede eeuw voor Christus bekend stond tijdens het bewind van Massinisa als Kasas, met name van het jaar 146 voor Christus tot het jaar 642.
Later stond het bekend als het oude Possidonia. Deze naam betekent in het Romeins (talqah) of zeehooi, wat betekent zeewier dat de zee in de winter onttrekt en achterblijft in de vorm van stapels op het strand.
Dit fenomeen is nog steeds aanwezig aan de oevers van Zuwara, vooral in de regio Tousent.
De kust was beroemd om zijn vele namen of het nu ging om de verandering van de mensen en hun religies of om de veelheid van kolonisten door de eeuwen heen.
De wortels van de Libische bevolking heeft zijn oorsprong tot ver in de oudheid, en de oorsprong van stamdynastieën, die afstammen van de oude Amazigh bevolking, de oude Noord-Afrikaanse inwoners, en Bani Willoul.
Zij stammen op hun beurt af van Zuwara, de buiken van Zarisa, de melaatsheid van de Daghis.
Zuwara is bij de mensen bekend onder de naam Tamourt, en het betekent ook het land en de stad.
De geschiedenis van de stad, die afhankelijk is van visserij, landbouw, handel en de productie van zout, kalk en gips, dateert uit de tweede eeuw voor Christus, dat wil zeggen in het tijdperk van Massinisia.
De naam in die tijd was Kasas en was beroemd om de export van zout “Ticent” zoals de stadsmensen het noemden, en omgeven door vele salina’s.
Het grootste deel van de economie was gebaseerd op zout uit de Middellandse Zee, dat aan de kust ligt, en de winning van kalksteen uit de naburige sabkha, het belangrijkste bouwmateriaal.
De meeste van de oude gebouwen die tot nu toe bestonden, werden gebouwd met gips en zoutsteen die bij de bevolking bekend staan als de gipssteen “Ulus”.
De stad Zuwara was ook getuige van een aantal veldslagen door de geschiedenis heen. De stad stond bekend om de eenheid van haar mensen en hun standpunt tegen de indringers.
Dit was duidelijk in hun confrontatie met de Italiaanse strijdkrachten in de tweede Wereldoorlog.
Één van de beroemdste veldslagen, is de slag om Sidi Bou Said, waarover de Latijnse historicus Blaine de Grote in 79 v.Chr. schreef.
Ibn Khaldoun raakte het ook aan en sprak over Zawagha en Zuwara als twee samenhangende stammen, waarvan de oorsprong teruggaat tot de Zenata-stam die één van de grootste Amazigh-stammen zijn.
BEKIJK OOK
Amazigh-raad van Libië verwerpt de door UNSMIL gesponsorde dialoog
door Redactie | sep 4, 2020 |
In het licht van het feit dat de Hirak -gedetineerden hun hongerstaking gedurende meer dan twintig dagen voortzetten, werden sommigen van hen en hun families gewaarschuwd voor de verslechtering van hun gezondheidstoestand, en temidden van mensenrechtenactivisten die waarschuwen voor een vertraging in de interventie, wordt er nog steeds opgeroepen tot verantwoording over deze kwestie aan de regering.
In dezelfde context richtte Noureddine Mudian, hoofd van het Onafhankelijkheidsteam voor Eenheid en Gelijkheid, een vraag aan de minister van Buitenlandse Zaken die verantwoordelijk is voor de mensenrechten, Mustafa Ramid, en zei dat zijn team erg blij was met het recente koninklijk pardon, volgens welke een aantal gevangenen werden vrijgelaten tegen de achtergrond van de Al Hoceima en Jerada. Vergelijkbaar met een aantal hoge koninklijke initiatieven binnen hetzelfde raamwerk, wat een goede sfeer creëerde voor het finaal vouwen van dit dossier.
Mudian voegde eraan toe dat zijn team met grote bezorgdheid de ontwikkelingen vastlegde van de openlijke hongerstaking, die wordt gevoerd door een aantal gedetineerden, in de Ras Alma-gevangenis in Fez, de Silwan-gevangenis in Nador en de burgerlijke gevangenis in Guercif, die een groot gevaar voor hun leven vormt en het evenwicht van de mensenrechten in het land schaadt, aldus Gezegde.
Al-Ramid vroeg naar de dringende maatregelen die de regering van plan is te nemen om met spoed te reageren op de eisen van de gedetineerden, om hun leven en gezondheid te beschermen, en om de doorbraak te versterken die wordt veroorzaakt door de koninklijke initiatieven, met het oog op de vrijlating van de overgebleven gedetineerden.
door Redactie | sep 4, 2020 |
De Nationale Raad voor de Mensenrechten heeft een bezoek bracht aan de Hirak-gedetineerden die al 22 dagen in hongerstaking zijn, na herhaalde oproepen van verschillende politieke en mensenrechtenactiviteiten voor “urgente interventie”, vooral na nieuws over hun verslechterende gezondheidstoestand.
Abd al-Rahim al-Amrani, hoofd van de regionale commissie van de Nationale Raad voor Mensenrechten, bevestigde dat een delegatie de stakende gevangenen in de Ras al-Maa-gevangenis in Fez heeft bezocht, en dat er een algemeen rapport over het bezoek was ingediend, naast een gezondheidsrapport over de gezondheidstoestand van de stakende gevangenen. Zonder andere details in de zaak te onthullen.
Geïnformeerde bronnen vertelden dat de Nationale Raad voor de Mensenrechten zwijgt over de details van het bezoek, vooral dat er pogingen zijn van de Raad om met de gedetineerden in te stemmen om de hongerstaking te beëindigen na de verslechtering van de gezondheid van de stakers.
door Redactie | sep 4, 2020 |
De twee belangrijkste Riffijnse leiders van de Hirak-protestbeweging, Naser Zafzafi en Nabil Ahamyik, voltooiden vandaag een 22-daagse hongerstaking om de hergroepering van alle Rif-gevangenen in de gevangenis in de stad Nador.
Naast deze twee leiders, opgesloten in de gevangenis van Fez (midden) en die in 2017 de sociale onrust in de Rif leidden, werden ze later vergezeld door vijf andere activisten die werden vastgehouden in de penitentiaire inrichtingen van Guercif en Nador.
Een Marokkaanse ambtenaar, die om anonimiteit vroeg, legde uit dat de stakers ook meer uren op het erf eisen, langere telefoontjes met hun familie en een groter assortiment voedsel in de gevangeniswinkel.
De bron legde uit dat verwacht wordt dat de Nationale Mensenrechtenraad (CNDH, een staatsorgaan) deze week contacten zal leggen met de stakende gevangenen en met de gevangenisadministratie om een formule te vinden om aan de eisen van de stakers te voldoen.
Op 29 juli verleende Mohamed VI gratie, ter gelegenheid van het Troonfeest, aan 22 Hirak-activisten, van de in totaal 55 die vervolgens in de verschillende gevangenissen van het land werden opgesloten.
Veertien van de vrijgelaten activisten werden vastgehouden in de gevangenis van Tanger (noorden) en maakten deel uit van de “harde kern” van de Hirak, en kregen gratie na bemiddeling door de CNDH, maar zonder overleg met Zafzafi.
De door Efe geraadpleegde Marokkaanse functionaris legde uit dat de afwezigheid van Zafzafi in de gesprekken die tot gratie leidden de diepe reden zou kunnen zijn voor de huidige hongerstaking.
Sociale protesten van het Rif braken in oktober 2016 uit na de dood van een visverkoper die werd verpletterd in een vuilniswagen waar de autoriteiten de in beslag genomen koopwaar hadden gegooid.
De rellen, die een van de meest kritieke momenten van de regering van Mohamed VI vormden, brachten 480 mensen naar de gevangenis, waarvan een deel hun straf uitzat en anderen de begunstigden waren van verschillende gratie die door koning Mohamed VI werd verleend. EFE
