Enkele jaren geleden schreef een Amazigh-luisteraar uit Noord-Afrika aan Trans World Radio (TWR) deze bemoedigende, verfrissend eerlijke boodschap:

“Hallo! Ik moet u de waarheid vertellen dat ik op dit moment een volgeling ben van de belangrijkste religie van mijn land. Ik waardeer uw programma’s waar ik regelmatig naar luister enorm. Wat ik echter niet kan begrijpen over het christendom is de Zoon van God. Ik zeg niet dat God geen zoon kan hebben! Ik ben ervan overtuigd dat bij God alles mogelijk is. Ik zie echter niet het nut in dat de Almachtige God de hulp van een zoon nodig heeft om de mensheid te redden. Wat ik u hier vertel, is heel goed de versie van wat veel mensen in mijn land geloven. Mijn hart vertelt me ​​echter dat de Zoon van God een verborgen mysterie blijft voor een groot deel van de mensheid, waartoe ik zelf behoor. Alstublieft, beste vriend, schrijf me een mooie brief en leg me dit mysterie van de Zoon van God uit. Ik beloof je dat ik het op mijn beurt aan anderen zal uitleggen. Met vriendelijke groeten aan u ”.

Dit bericht vat de reden samen waarom TWR als een bediening bestaat : om de hoop die in Jezus Christus wordt gevonden met de wereld te delen. En om mensen te begeleiden op de reis van twijfel naar beslissing naar discipelschap.

In de Amazigh-gemeenschappen in Noord-Afrika zijn er zeer weinig christelijke bronnen en bijbelse literatuur beschikbaar. In sommige gevallen is het materiaal nog niet in het lokale dialect geproduceerd.

Het kan echter ook het gevolg zijn van strikte beperkingen en zelfs regelrechte vervolging van mensen die het christelijk geloof willen naleven. Dit is waar TWR in beeld komt om tegemoet te komen aan de behoefte van zoekers en gelovigen om kwalitatieve, gecontextualiseerde christelijke inhoud te ontvangen.

Maar laten we eerst meer ontdekken over wie de Amazigh-mensen werkelijk zijn …

De Amazigh – ook wel de Imazighen genoemd – zijn een groep inheemse mensen die al duizenden jaren in Noord-Afrika wonen . Ze leven voornamelijk in Algerije en Marokko, maar wonen ook in de hele regio van Noord-Afrika, variërend van West-Egypte tot de Canarische Eilanden in de Atlantische Oceaan en tot in de zuidelijke delen van de Sahara.

Eeuwenlang hebben de Amazigh, wat ‘vrije mensen’ betekent, ernaar verlangd vrij te zijn in het uiten van hun culturele identiteit, maar deze werd grotendeels onderdrukt door de heersende machten .

Vanwege deze lange strijd die vele eeuwen overspant, hebben een aantal Amazighs een hekel aan het feit dat ze Berbers worden genoemd, zoals anderen ze soms noemen, omdat dit hen herinnert aan de koloniale Arabische, Franse en Romeinse machten.

De laatste jaren is er echter een betekenisvolle verandering gaande voor een grotere inheemse identiteit. In Algerije werd Tamazight – de verzamelnaam voor de verschillende Amazigh-talen en dialecten – erkend als nationale taal.

Bovendien werd in 2018 het Amazigh-nieuwjaar officieel geaccepteerd als een feestdag, die meestal half januari wordt gevierd.

Verschillende Amazigh-culturen en koninkrijken waren overheersend in Noord-Afrika tot de 7e eeuw, toen de Arabische stammen uit het Midden-Oosten geleidelijk de hele regio veroverden.

Afgezien van de Arabische cultuur, verspreidde de religie van de islam zich over Noord-Afrika. Vóór de komst van de islam waren de meeste Amazigh christenen, joden of animisten .

Verschillende belangrijke en beroemde vroegchristelijke theologen, zoals Augustinus van Hippo, Tertullianus of Cyprianus van Carthago, waren van Amazigh-etniciteit .

De volksislam, bestaande uit de islam en traditionele overtuigingen, is de belangrijkste religie onder de Amazig H. De Kabyle-bevolking binnen de Amazigh-gemeenschap heeft echter een opmerkelijke christelijke minderheid , zowel rooms-katholiek als protestant.

Bijna alle andere bevolkingsgroepen van de Sahara Amazigh beschikken niet over voldoende christelijke middelen. Daarnaast zijn de Amazigh nog overwegend een orale bevolkingsgroep .

Dit maakt de combinatie van het gebruik van radio en digitale mediaplatforms tot een bijzonder effectief instrument om hen te bereiken en om de lokale gelovigen te versterken en aan te moedigen in hun taal en vorm van communicatie – door middel van verhalen.