Zoals je wellicht al weet wordt op 25 november 2011 in Marokko de parlementaire verkiezingen gehouden. Deze verkiezingen vinden plaats in een zeer belangrijke context zowel nationaal als internationaal.

Op nationaal niveau wordt de druk, die geleid wordt door de bewegingen van 20 februari, de hoog opgeleide werklozen en sommige politieke partijen, alsmaar opgevoerd. De strijd voor een democratische grondwet, betere leefomstandigheden, meer democratie, vrijheid en rechtvaardigheid gaan onverminderd door. Vele politieke partijen, organisaties en hoge kaders roepen op tot een boycot van deze verkiezingen, omdat het geen verandering met zich mee zal brengen. Aangezien de absolute macht nog steeds in handen van de koning is en blijft, stelt het parlement en de regering niet veel voor.De verkiezingen zullen niet leiden tot het vormen van democratische instituties en besturen die het belang van het volk en die van het land kunnendienen. Het eigen belang en het belang dat het huidige regime in het zadel blijft, zijn de belangrijkste doelen achter de vervroegde verkiezingen.

Het Marokkaanse volk verdient legitieme instituties die eerlijk en democratisch zijn gekozen en gevormd. Deze gekozen instituties dienen in staat te zijn om het belang van het volk en die van het land als hoogste doel te dienen. Zeker op dit moment waar overal om Marokko heen de democratische lentes vruchten beginnen af te werpen.
Het Marokkaanse volk heeft veel opgeofferd, om zich neer te buigen en zich vol te staan met de Kosmospolitieke hervormingen. De verkiezingen waarvan de uitkomst al van te voren is bepaald, zullen niet leiden tot de gewenste veranderingen.

Het huidige Marokkaanse regime is niet in staat om te voldoen aan de eisen van het volk, laat staan leiding te geven aan een democratische overgang van het land. Dezelfde gezichten die op dit moment de dienst uitmaken, blijven dat ook doen na de verkiezingen. Mensenrechten worden nog steeds massaal geschonden. Het Marokkaanse regime maakt nog steeds gebruik van haar verworpen onderdrukkende en mensonterende methoden in zijn benadering tot het volk, die ze eerder als onderdanen zien dan burgers.

Onzes inziens is het organiseren van de verkiezingen door de Marokkaanse staat, zonder het realiseren in eerste instantie van democratische hervormingen, een soort afdwingen van een status quo. Dit zal alleen maar leiden tot het versterken van de stemmen voor verandering. Zeker in decontext dat al zoveel staatshoofden uit hun machtstoelen zijn geweerd.

Als Mensenrechten organisatie en aansluitend op het voorgaande:

bevestigen wij nog een keer onze deelneming en onze solidariteit met allen die een democratische grondwet eisen en zullen, zover het kan, door gaan met het leveren van onze bijdrage voor het realiseren van dit doel.

We veroordelen de praktijken van de Marokkaanse regime, zoals het terroriseren, het moorden en het martelen van leden van de 20 februari beweging, alsmede de leden van de vereniging van hoog opgeleide werklozen, scherp.

We eisen een onmiddellijke vrijlating van alle politieke gevangenen en de gevangenen van de Amazigh beweging die opgesloten worden in o.a. de gevangenis van Meknes.

Spreken wij onze principiële en onvoorwaardelijke steun uit voor alle bewegingen die strijden voor vrijheid en democratie in Noord Afrika en in het Midden Oosten.

KMM op 17 november 2011 te Amsterdam.