Tekst & foto’s ©Laila Benallal
Beurtelings schrijven Maarten Boudry, Laïla Ben Allal, Rogier De Langhe en Jogchum Vrielink, vier jonge denkers, een essay voor de De Morgen-weekendbijlage ‘Zeno’. Onder de noemer ‘Het kernkabinet’ confronteren ze u elke week met hun originele, eigenzinnige opvattingen.
Vandaag is het de beurt aan Laïla Ben Allal. Zij ging in Marokko de familie opzoeken van Mouhcine Fikri, de visverkoper die werd geplet in een vuilniswagen. “De corruptie moet aangepakt worden. Er zijn nog zoveel méér Mouhcines die elk moment vermorzeld kunnen worden”, zeggen zij. Hieronder leest u een fragment. Lees het volledige stuk nu al in de pluszone, of dit weekend in de weekendbijlage Zeno.
In de nacht van 28 oktober 2016 loopt het conflict gruwelijk uit de hand, wanneer Mouhcine wordt verpletterd door de persmechanismen van een vuilniswagen, pal voor de rechtbank van Al Hoceima. Hij werd 31 jaar.
Zijn broer Aimad vertelt wat er gebeurde. “Het is vier uur in de namiddag, er is geen politie aanwezig wanneer de schepen van de grote vissersbazen de illegaal gevangen zwaardvis aan land brengen. Niemand kijkt toe wanneer de vis wordt overgeladen in Mouhcines wagen, maar twee kilometer verderop, vlak buiten de haven, wordt hij aangehouden.
In tegenstelling tot de geruchten zit Mouhcine niet in de koelwagen wanneer die in beslag wordt genomen door de politie. Op het politiecommissariaat krijgen hij en zijn kompaan te horen dat de goederen worden geconfisqueerd bij gebrek aan een vergunning.
Mouhcine doet er alles aan om de vernietiging van de vis tegen te gaan. De politie gaat niet akkoord, de dierenarts maakt een vervalst attest op en verklaart dat de vis bedorven is. Het is 22 uur wanneer een groep van twintig mannen verzamelt aan de rechtbank, even voorbij het politiebureau. Een vuilniswagen staat geparkeerd aan de voorkant van het gebouw. De politie wil de vis laten vernietigen, maar Mouhcine probeert opnieuw te onderhandelen: “Stop me in de gevangenis, laat me een boete betalen, maar verniel geen voedsel. Er lijden mensen honger in dit land, schenk de vis aan de armen.”
De menigte verzamelt zich rond de vuilniswagen, Mouhcine en twee vrienden gaan uit protest op het achterstel van de truck staan. “De politie heeft nooit vis in de vuilniswagen gegooid, in tegenstelling tot wat verschillende media beweerden”, benadrukt Aimad. “Het mechanisme werd pas in werking gezet toen manifestanten de politieagenten ‘Vermorzel zijn moeder!’ hoorden zeggen. Mouhcines vrienden konden van de wagen springen maar hijzelf gleed uit, kwam tussen de pletwalsen terecht en overleed ter plaatse.”
“Mijn zoon is niet bezweken aan een ziekte, is geen natuurlijke dood gestorven, maar is om het leven gekomen in een vuilniswagen”, zegt Ali, Mouhcines vader. “Kan het er wreder aan toe gaan in dit land? Dit is het toppunt van vernedering. Ik wil gerechtigheid, dat de beschuldigden gearresteerd werden is niet voldoende. Ik eis een eerlijk en transparant onderzoek. Zoiets mag nooit meer gebeuren. De corruptie moet aangepakt worden en er moet hard worden opgetreden tegen machtsmisbruik door overheidsfunctionarissen. Er zijn nog zo veel Mouhcines in dit land die op elk moment vermorzeld kunnen worden.”
demorgen.be
Laïla Ben Allal. ©Joris Casaer