Opinie door: c.e. yildirim

Vervolgd sinds de tijd van de kruistochten tot aan het einde van de Ottomaanse tijdperk, door sommige moslims beschouwd als ketterse sekte, de Alawieten ondanks zij een kleine minderheid vormen in Syrië, regeert deze minderheid Syrië bijna al een halve eeuw.

Terwijl al-Assad’s troepen de soennitische opstandelingen en Al-qaida gelieerde milities (die inmiddels een prominent plek in het conflict veroverd hebben) met het harde hand neerslaan, pleegt de pro-regerings militie de ‘shabiha’ een ware slachting aan onder de Syrische burgerbevolking.

Van een Arabische lente is absoluut geen sprake. De Oorlog veranderd in een sektarisch conflict, een soennitische gewapende oppositie ten opzichte van een Alawitische regime. Veel leden van de gemeenschap zijn bang dat ze zullen worden gemarginaliseerd als de Soennitische meerderheid de macht grijpt. Gezien hun ervaringen van onderdrukkingen in de geschiedenis, heeft de oppositie hun angsten alleen maar aangewakkerd.
Een veel voorkomende leus van demonstranten: ‘Alawieten in het graf en Christenen naar Beiroet’.

De Alawieten zijn een halve eeuw aan de macht in Syrië, hier lijkt een snel einde aan te komen. Sektarische oorlogen hebben hoge prijzen, het zwaarste wordt altijd betaald door minderheden.

De voormalige Amerikaanse ambassadeur Peter W. Galbraith, die getuige was van de etnische zuiveringen in het voormalige Joegoslavië, maakte een voorspelling. “De volgende genocide in de wereld”, zei hij, “zal waarschijnlijk tegen de alawieten in Syrië plaatsvinden.”

De ijzingwekkende werkelijkheid van het midden oosten.