Gisteren ben ik dus binnengeraakt bij de bijeenkomst waarbij de vertegenwoordiger van het Marokkaans Ministerie van Buitenlandse Zaken zijn opwachting maakte. Dit was normaal gezien enkel bedoeld voor een select groepje mensen op vertoon van een uitnodiging. De hele zaak was pas kenbaar gemaakt de avond voor het evenement zodat het regime in alle sereniteit haar propaganda kan spuien in aanwezigheid van haar handlangers, fans en consorten. Ondanks deze strategie hebben enkele activisten opgeroepen tot een protestdemo voor de ingang van Antwerp Expo waar dit hele gebeuren heeft plaatsgevonden.

Enkele activisten hebben geprobeerd om binnen te geraken maar zijn niet voorbij de security geraakt. Met misleiding is mij dat wel gelukt. Op de vraag of ik een uitnodiging heb, heb ik positief geantwoord en heb hierop de aankondiging/uitnodiging laten zien die op sociale media rondging. Op mijn weg naar de zaal ben ik verschillende keren gevraagd geweest of ik een uitnodiging heb en ook met een scanner gecontroleerd geweest. Uiteindelijk heb ik kunnen plaatsnemen in de zaal.
Het viel me op dat er verschillende bekende gezichten aanwezig waren. Van medewerkers van consulaten tot moskeegangers en imams en andere prominenten van lokale wijken en buurten.

Met veel show en allure kwam de afgevaardigde van het Marokkaanse regime binnen en nam plaats op het spreekgestoelte. Zijn hoofddoel was om de mensen warm te maken om te investeren in Marokko want “ook onze kinderen zijn Marokkanen en keren elk jaar terug naar het land van herkomst”. Hij benadrukte ook dat “onze” investeringen veilig zijn en de administratieve rompslomp vereenvoudigd zal worden.

Het ontging mij niet dat hij ook de nadruk legde op het Arabisch als spreektaal, taal van de Koran en taal van het gezin. Wat dit betreft legde hij een grote verantwoordelijkheid bij de imams van de moskeen en uiteindelijk bij elk gezinshoofd “ want jaarlijks keren Marokkanen terug van meer dan 21 verschillende nationaliteiten en spreken hoe langer hoe minder de Arabische taal.”

Op geen enkel moment is het Tamazight gepromoot geweest, genoemd geweest als officiële landstaal of het belang hiervan om dit te onderwijzen. Op geen enkel moment is gesproken geweest over de Rif, terwijl dit gebied investeringen broodnodig heeft. Men deed alsof hun neus bloedde en er niks aan de hand is.

Ik schrijf dit niet alleen om het regime te ontmaskeren maar ook om te wijzen op de enorme rol die imams en moskeen spelen in de Riffijnse gemeenschappen als lange arm van Rabat en de arabiseringpolitiek die er mee gepaard gaat. Dit valt niet meer te ontkennen ook al was dit langer bekend.

Geld en het brainwashen van de Riffijnen als oude strategie van een regime die zich blijkbaar genoodzaakt voelt om nog MEER geld uit het buitenland te halen. Zitten ze in geldnood?Hebben de acties van activisten van de Riffijnse Volksbeweging toch effect gehad op de Marokkaanse schatkist?

Een ding is klaar en duidelijk: de Rif en de Riffijnen worden nog steeds gezien als “domme melkkoe” terwijl de regio een economische woestenij is geworden, de regio achtergesteld is en gemarginaliseerd wordt, corruptie hoogtij viert, de cultuur en taal weggeveegd wordt… en dit allemaal onder het alziend oog van de Riffijnen.

Noureddine Adherbal