In oktober spreekt de handelsrechtbank van Valencia zich uit over de vraag of de tangomandarijn, die werd verkregen na jaren van onderzoek aan de Universiteit van Californië, Riverside (USA), anders is dan de Marokkaanse Nadorcott, eigendom van de Marokkaanse Koning Mohammed VI. De beslissing van de rechter moet het conflict tussen de bedrijven die beide licenties in Spanje, Eurosemillas uit Cordoba en Sociedad Carpa en de Club de Variedades Vegetales Protegidas, die het Marokkaanse ras bezitten, beslechten. De uitspraak zal ook uitsluitsel geven over welke planten de citrussector moet gebruiken voor de ontwikkeling van nieuwe rassen.

De strijd om de mandarijn heeft enorme implicaties voor een belangrijke sector in Spanje. Er zijn 300.000 hectare van dit gewas, een gemiddelde productie van ongeveer 6,5 miljoen ton en een export van bijna vier miljoen ton per jaar. Ondanks de omvang leed de citrussector de afgelopen jaren onder sterke prijsdalingen, die in sommige gevallen producenten dwongen om niet te oogsten of duizenden hectare aan gewassen te verlaten. Tegen deze achtergrond wedt Valencia, die bijna 60% van de sector vertegenwoordigt, op een vijfjarig herstructureringsplan. Onder de pijlers van dit project vallen de late rassen zoals de tango of Nadorcott.

Het Europese Octrooibureau, in lijn met US Patent Office, heeft geconcludeerd dat de tango een ander ras is dan de Marokkaanse. Het Spaanse Octrooibureau deelt deze mening. Echter, het conflict om het monopolie van het late ras gaat verder dan de Spaanse grenzen en het Koninkrijk Marokko, die niet lijkt toe te geven aan de Amerikaanse druk. Marokko heeft rechtszaken aangespannen in de belangrijkste citrus producerende landen om het monopolie van het late ras in alle markten te houden.

Aankomst in Spanje
Spanje produceert de Nadercott sinds de jaren negentig door onregelmatig zaailingen uit Marokko in te voeren. Na de goedkeuring van het patent in 2004 verkregen de Spaanse bedrijven Carpa Dorada en Club de Variedades de licentie om het ras in Spanje te commercialiseren en ontwierp een verkoopbeleid van plantingsrechten, beperkt tot slechts 2,3 miljoen zaailingen. De strategie werd opgezegd door de AVA-ASAJA, omdat het tegen het principe van de vrije markt inging, eindigend in een boete van vijf miljoen euro.

Bijna gelijktijdig trad Eurosemillas, die de ontwikkeling van de tango voltooide met de Universiteit van Californië, in 2007 toe op de Spaanse markt met tango-zaailingen, een tijd waarin het gewas al was gepatenteerd in de Verenigde Staten. Vanaf dit moment begon Eurosemillas in 2013 met het verkrijgen van de commerciële rechten voor de tango.

Zodra de standpunten van de technische en wetenschappelijke instanties duidelijk waren, werd de strijd om de mandarijn verplaatst naar de wettelijke context. Tangotelers werden ingelicht over de risico’s van patentschendingen als de rechter uiteindelijk zal beslissen dat de tango is afgeleid van de Nadorcott.

Voor producenten maakt het einde van het conflict de weg vrij om te kiezen voor de tango of de Nadercott. Dit stelt hen in staat om de kosten van de teelt te berekenen. De zaailingen en de rechten van het Marokkaanse ras kost rond de 20 euro per plant, terwijl de kosten voor de tango 15 euro per plant bedragen