Ali Lahrouchi
Sommige gesubsidieerde en fraudeurs personele, stichtingen en verenigingen hier vanuit Nederland en ergens verspreiden de leugens over het roofdier Mohammed 6 van Marokko dat hij moderne is , en dat Marokkaanse vorst blijft populair.’, terwijl er gedemonstreerd wordt tegen de liquidaties, moorden, arrestaties, schijnprocessen, racist en misdrijven in Marokko.
Het Marokkaanse volk organiseert namelijk elke dag wel een demonstratie in de verschillende Marokkaanse steden en dorpjes tegen het Marokkaanse dictatoriale regime. Politici zijn gevangen gezet en onschuldige Marokkaanse strijders tegen het onrecht zitten vast in gevangenissen. Het regime oefent druk uit op media en journalisten in Marokko om de waarheid niet boven tafel te brengen. Anders worden hun sites of kranten verboden. Dat overkwam de ‘verboden journalisten’ zoals Ali Lmrabet, Ben Schmssi, Aboubaker el Jamaai, Zineb El Rhazoui, en Ali Ananzoula, en de arrestaties van El Mehdaoui en Toufik Bouachrine.. Heel veel Marokkanen zijn hun land uitgelucht omdat ze in verzet kwamen tegen het dictatoriale regime van Mohammed 6. De dictator heeft een vermogen van meer dan 2 miljard dollar terwijl meer dan 10 miljoen Marokkanen leven van minder dan 1 dollar per dag. Door fraude, diefstal en illegaal biznes wordt Mohamed 6 het zevende rijkste staatshoofd ter wereld.
Hoe komen de gesubsidieerde leugenaars erbij dat Mohammed 6 voor hervormingen zou zorgen en zijn traditionele land de moderne wereld in zou loodsen? Hij leidt zijn land met een religieuze status. Hij speelt voor Allah. Via zijn geheime dienst benoemt hij alle rechters, ambtenaren enzovoort.
Welke rechten hebben vrouwen van deze dictator gekregen? Nog steeds is er geen vervolging voor mannen die minderjarige meisjes verkrachten. Nog steeds oordelen rechters dat vrouwen maar moeten trouwen met hun verkrachters. Hoe kun je spreken van het economische succes van het Marokkaanse volk als alle touwtjes in handen zijn van de dictator en zijn maffiafamilie? De privatisering werd alleen maar doorgevoerd om de economische middelen voor zichzelf te houden. Dit staat duidelijk op het Franse boek Le roi prédateur; de Roofdierkoning. Het is geschreven voor twee Franse journalisten, Catherine Graciet en Eric Laurent. Of het Franse boek Journal d’un prince banni: Demain, le Maroc, geschreven door de neef van de dictator Hichem El Alaoui, die in de VS leeft.
De nieuwe Marokkaanse Grondwet een dictatoriale Grondwet is? Waarop het Marokkaanse volk alleen maar mocht instemmen? Zwarte woordjes werden erin veranderd door iets minder zwarte woordjes, maar de essentie bleef. De koning is alles. Zonder hem is er geen leven voor Marokko. De Grondwet maakt van Mohammed 6 heilige, baas van justitie, kabinet, parlement, politie, leger, gendarmerie, geheime dienst, de burgemeesters, en de gevangenisdirecteurs. Alle ministers, volksvertegenwoordigers, ambtenaren, rechters, journalisten, politieke partijen, vakbonden, stichtingen en verenigingen de belichaming zijn van de wil van de koning.
Daarom is de dictator als de enige verantwoordelijk voor de ontvoeringen, schijnprocessen, corruptie, het racisme, de mishandelingen, de fraude, het misbruik, de misdaden, arrestaties, en verkrachtingen van gedetineerden met flessen. De dictator Mohammed 6 arresteert wie hij wil arresteren, bevrijdt wie hij wil bevrijden. Hij is ook de opdrachtgever voor de liquidatie van zijn illegaal ( on -erkend ) halve broer Hichem El Mandari in Spanje.
De onwettige, Hicham El-Mandari, zou onder verdachte omstandigheden om het leven komen. In Spanje dit keer. Ook hij was nauw verbonden geweest met het regime van Hassan II. El-Mandari stond zelfs bekend als de ‘speciale adviseur’ van Hassan II. Toen hij in 1999 verdacht werd van fraude en vervalsing, vluchtte hij het land uit, naar verluid met veel cheques, geld en compromitterende documenten. Hij had gezegd: ‘Als ik een crimineel zou zijn, dan ken ik er nog wel een paar.’ El-Mandari wist alles over de rol van de maffia, de huurmoordenaars, hij kende iedereen die er toe deed aan het Alawietenhof rondom de koninklijke familie. Zijn leven eindigde op een parkeerplaats in de Spaanse plaats Mijas. Hij was toen bezig met de voorbereiding van een Al Jazeera achtig internationaal tv kanaal waarmee hij het regime van Mohammed VI wilde bestrijden.
Hebben de gesubsidieerde leugenaars ooit wel eens de conclusies gelezen uit de rapporten van de internationale stichtingen zoals Kennedy stichting, journalisten zonder grenzen en Amnesty International? dat de verschillende stammen in Marokko zoals de Alawiten en de idriseenen nog steeds een speciaal voorrang identiteitskaarten hebben, en niet dezelfde als die van het gewone Marokkaanse volk? En dat veel familienamen nog steeds verwijzen naar de slaventijd, omdat die toen verplicht waren voor slaven, en ze zich niet Sidi, Lalla of Moulay mochten noemen?
Marokko heeft één van de rijkste koningen ter wereld. Het persoonlijk vermogen van Mohammed VI wordt door Forbes Magazine geschat op 2 miljard dollar en dat maakt hem nummer zeven op de lijst van rijkste staatshoofden. De koning is gek op snelle en exclusieve auto’s, houdt van jetskiën en golf en laat zich graag peperdure maatpakken aanmeten. Ook houdt hij van de Amerikaanse showbizz en is hij een graag geziene gast op de homo’s party’s. Zo wordt hij neergezet als modern, maar geworteld in tradities.
De gesubsidieerde leugenaars verspreiden dat Marokko een stabiliteit van alle kanten kent. Terwijl het volk onder de dictatoriaal druk ingezet om stabiel te blijven. De maffia van Alaouite produceert politieke Hollywood filmpjes. Marokko wordt in werkelijkheid beheerst door een achterlijke islamitische ideologie. Ali Cherif, de stichter van de dynastie der Alaouiten is in Rissani begraven. (Rissani is een stad in het zuiden van Marokko, de laatste stad voor de woestijn.) Meknes werd op 22 maart 1727 de tweede sultan van Marokko uit de dynastie der Alaoui. De moordenaar Ismail ibn Sharif was de zevende zoon van Ali Cherif. Hij was aanvankelijk gouverneur van Meknes onder zijn broer Rashid. Toen deze onverwachts stierf, volgde hij hem op. Ismail wist de macht van de Alawieten te consolideren. Hij herstructureerde het leger en breidde het uit met duizenden toegewijde Soedanese slaven, die door de Abid al-Boekhari bekend waren, en Arabische krijgers. Met dit leger kon hij de rebelse Imazighen uitmoorden. Hij belegerde Tanger, dat in handen van de Engelsen was, gedurende vijf jaar, tot de Engelsen zich er in 1684 uit terugtrokken. Met minder succes belegerde hij het Spaanse Ceuta, dat werd ontzet door Jean-François Bette. Ismail knoopte diplomatieke betrekkingen aan met de Europese mogendheden en deed zelfs een huwelijksaanzoek aan Marie Anne van Bourbon, dochter van Lodewijk XIV. Marie Anne van Bourbon, prinses van Conti (Vincennes, 2 oktober 1666 – Parijs, 3 mei 1739) was een buitenechtelijke dochter van koning Lodewijk XIV van Frankrijk en diens maîtresse Louise de La Vallière. Op dertienjarige leeftijd trad Marie Anne in het huwelijk met prins Lodewijk Armand I van Bourbon-Conti. Ze werd in het geheim geboren in het kasteel van Vincennes buiten Parijs op 2 oktober 1666, later werd Marie Anne beschouwd als de lievelingsdochter van haar vader en werd ze ook algemeen gezien als de mooiste dochter.
Meknes werd de nieuwe hoofdstad. De stad werd gebouwd door gevangen slaven. Ismail had de reputatie zeer bloeddorstig te zijn. De opvolging van Ismail was niet goed geregeld. Bij zijn dood brak dan ook een burgeroorlog uit onder zijn vele zonen. De slaven van Al-Boekhari – Abid al-Boekhari – zouden bepalen wie er aan de macht kwam.
De opstand van de Imazighen was noodzakelijk om Marokko uit de handen van de kolonialisme van de Alaouiten te bevrijden. Imazighen hebben de meerderheid, maar hun eigen land is nog steeds door de minderheid van de slaven – Abid- Al-boekhri- beheerst gebleven.
Marokko is beheerst door een georganiseerde maffia waarin de dictator koning de hoofd bas is. De dictator koning is beroken bij de terrorisme,illegaal smokkelen en drugs.
Vier politieke generaties kunnen onderscheiden worden in het Marokko van nu. De eerste generatie was die van 1912 tot 1959. Dit was de generatie van een gewapende opstand tegen het Franse protectoraat en tegen de Alawitische sultan die de Fransen had gevraagd hem te beschermen, want zonder hun hulp viel zijn rijk uiteen.
De tweede politieke generatie begon met de regering van Abdullah Ibrahim in de eerste drie jaar na de onafhankelijkheid in 1955. Deze regering kwam tot stand onder sultan Mohammed V op 24 december 1958 en bleef aan tot 21 mei 1960. Deze tweede politieke generatie had de wapens neergelegd en sloot een compromis met Mohammed V, en zijn opvolger, Hassan II. Maar de sultan en zijn zoon hadden de wapens niet neergelegd. Ze lieten liquidaties uitvoeren en strijders arresteren. Ook vervalsten ze de verkiezingen. Hierdoor werd de invloed van de voormalige strijders steeds kleiner, en kregen de sultan en zijn zoon steeds meer macht in handen.
De derde politieke generatie was die van 1958 tot 2002. Deze generatie bleef hopen op veranderingen in de richting van democratie en mensenrechten. Ze bepleitten een parlementair koninkrijk waarin de koning geen macht meer had boven het parlement. Ooit hoopten ze de vrijheid te kunnen krijgen om de dictatuur af te kunnen schaffen. De laatste van deze generatie was Abderrahman El Youssoufi, de minister president van Marokko van de 26e regering, die duurde van 14 maart 1998 tot 6 november 2002. Dit was de zogeheten ‘regering van de afwisseling.’
De vierde politieke generatie is nu aan het bewind. Deze begon in 2002 en is een generatie van arrivisten, egoïsten, fraudeurs, moordenaars, misbruikers, en slaven van de koning.
De koning moet weg. Er is op allerlei manieren geprobeerd om met hem samen te werken. Het is niet genoeg als de koning alleen maar een rituele rol krijgt, zoals in andere landen zoals Nederland. Hij moet echt weg, en ook de kring om hem heen, de Alawieten die de Marokkanen tot slaaf hebben gemaakt. Dat kan alleen maar gebeuren door een revolutie. Uit zichzelf zal hij nooit opstappen. Genoeg mensen moeten ervan overtuigd zijn dat het koningschap slecht is voor Marokko. Pas dan zullen de mensen massaal de straat op gaan, en zal er een opstand komen. Als de koning is afgezet, zal hij voor de rechter moeten komen om zich te verantwoorden voor alles wat hij heeft aangericht tegen het Marokkaanse volk.
In dit Marokko is geen plaats voor een koning. De koning heeft lange tijd het volk gemanipuleerd onder dekmantel van de islam, door de mensen wijs te maken dat hij van de profeet Mohammed afstamt, en met zijn zelfbenoemde positie als ‘commandant van de gelovigen.’ Mohammed VI doet alsof hij, als koning, een historische legitimiteit bezit. Maar hij is slechts de derde koning. Er bestaat in Marokko helemaal geen historische traditie van een koningschap. Voor 1961 werd de macht uitgeoefend door een sultan. Pas daarna werd door Frankrijk en zijn aanhangers het koningschap ingesteld. Zonder dat het Marokkaanse volk iets werd gevraagd.
Het bestaande recht in Marokko heeft geen democratische legitimiteit. Een belangrijk deel van de Marokkaanse wetgeving is ingevoerd onder het Franse protectoraat. Daar zijn de decreten van de Alawatische dictators aan toegevoegd. En dan is er nog een deel tot stand gekomen via de schijndemocratie van het nep-parlement, dat niets in te brengen heeft. Mensen zijn dus in Marokko in de gevangenis gekomen door wetten die iedere democratische onderbouwing missen.
Er is dus maar één oplossing: Een echt democratisch Marokko moet van de grond af aan worden opgebouwd, zonder koning. Er moet een Federale Amazigh Republiek komen. Elke deelstaat daarbinnen zal een mate van zelfbestuur moeten krijgen. Marokko kent verschillende regio met verschillende dialecten en verschillende ambities. Een nationale president zal vanuit de federaties gekozen moeten worden. Voor vier of acht jaar, en niet langer, net als in landen als de VS. Elke deelstaat zal zijn eigen parlement moeten hebben, en daarnaast moet er ook een centraal parlement komen.
Het is heel eenvoudig uit te voeren. Je kunt gewoon het wet-systeem van een democratisch land als Zwitserland overnemen. Mensenrechten, respect voor iedereen, dergelijke waarden zijn overal allang vast gelegd. Mensen doen vaak alsof het heel ingewikkeld is om zo’n wettelijke vernieuwing in te voeren in Marokko. Maar dat wordt alleen maar gezegd om het maar niet te laten gebeuren. Vervolgens moet je het volk zelf laten kiezen welke wetten ze willen hebben, met een democratisch gekozen parlement. In het nieuwe wet-systeem moeten er bijvoorbeeld hoge straffen komen voor corruptie en verkrachting. Daar wordt nu nauwelijks op bestraft.
In de nieuwe grondwet moet niet alleen vrijheid van godsdienst worden uitgeroepen, maar ook de vrijheid om godsdienst te kunnen bekritiseren. Het is beter om de islam te verbieden, maar met een diplomatieke en politieke manieren Anders ontstaat er weer een nieuwe dictatuur. Maar de Arabische taal moet je wel met spoed verbieden. Het is een koloniale taal en de oorzaak van onze achterlijkheid. Onze moedertaal is Berbers. Het is uitstekend als er mensen daarnaast ook Engels, of Frans of Duits leren, want je moet de wereld kennen. Of stel dat ze in het Rif gebied besluiten om Nederlands als tweede taal aan te houden. Prima. De Berbers in het zuiden van Marokko hebben meer verbinding met de Franse cultuur. Als ze Frans willen als tweede taal, prima. Elke deelstaat binnen Marokko zal dat zelf moeten kunnen beslissen.
Er moeten uiteraard vrije media komen, waar iedereen zonder angst moet kunnen zeggen wat hij of zij vindt. Ik ben voor volledige vrijheid van meningsuiting, met uitzondering van het aanzetten tot geweld. Ook moet iedereen vrij kunnen laten zien hoe hij of zij leeft. In het huidige Marokko worden mensen die op straat eten tijdens Ramadan in de gevangenis gezet. Maar in de Amazigh Federale Republiek zullen mensen gewoon op tv moeten kunnen eten en drinken tijdens ramadan. Nu Sommige etnische groepen zijn op de Marokkaanse tv onzichtbaar, zoals de zwarten, de nakomelingen van de slaven. Die kunnen in Marokko ook geen hogere functies krijgen. Daar moet een einde aan komen. En er moet ook onderwijs komen over het slavenverleden van Marokko.
Tunesië gaat de goede richting uit. Maar er zijn veel obstakels die maken dat het nog lang niet snel genoeg gaat. De moslims, de corruptie, de invloed van de Fransen. Ook in Algerije zijn er Berbers die geen moslim willen zijn, zoals in Kabylië. Het is een mooie droom dat Noord Afrika verenigd wordt als één grote Berberstaat. Maar dan alleen als dit op een democratische wijze kan gebeuren. Zodat er een geheel van verenigde federale staten kan groeien. The United States of North Africa. Maar zover zijn we nog lang niet. En het moet ook niet opgelegd worden. Het kan alleen op democratische wijze.
De muur van Berlijn die Europa moet beschermen is het Berbergebied van Noord Afrika. Maar de Berbers moeten eerst de ballast van de islam van zich af spoelen. Landen als Bulgarije of Hongarije of Polen hebben zich bevrijd van het communisme, en zo moet Noord Afrika zich ook kunnen bevrijden van de islam. Nu zijn we nog lang niet van dat niveau. Onderzoekers zeggen dat Noord Afrika vijftig jaar achter loopt op Europa, maar ik denk eerder meer dan 200 jaar.
Westerse bedrijven moeten ook vrije toegang krijgen in de Amazigh Federale Republiek in Marokko. Maar dan moet er wel sprake zijn van een echt vrije markt. Nu heeft Frankrijk deals gesloten met de koning van Marokko waardoor sommige Franse bedrijven een monopolie in Marokko hebben. Als Nederlandse bedrijven iets willen opzetten met bijvoorbeeld melkproductie, kan dat niet. China heeft er al over geklaagd dat er geen vrije markt in Marokko bestaat.