‘De mentaliteit van de bezettingsmacht van Israël is er één die geschaard kan worden achter de mentaliteit van IS(IS).’
Reeds in oktober 2003 kwam uit een Europese enquête, die uitgevoerd werd door EOS Gallup Europe, naar voren dat Europa Israël als de grootste bedreiging ziet voor de wereldvrede. De commissie hield de enquête onder 15 Europese lidstaten en bijna 60% van de ondervraagden vond dat Israël de grootste bedreiging voor de wereldvrede vormde. In Nederland was dat zelfs 74%. Iran was een goede tweede en op de derde en vierde plaats stond respectievelijk Noord Korea en VS.
Ongetwijfeld zouden de uitkomsten anno 2014 iets anders zijn. Toch durf ik te stellen dat Israël nog altijd in de top 3 zou eindigen. De ongelijke strijd die Palestijnen al ruim 60 jaar voeren tegen Israël (bezettingsmacht) en waar in de laatste decennia veel kinderen het slachtoffer van zijn, laat zien dat de bezettingsmacht van Israël een gewetenloze en barbaarse groep is, speciaal gekweekt door de regering voor deze doeleinden. Als IS(IS) wordt geportretteerd als wreed en onmenselijk, dan is het niet meer dan logisch om het optreden van de Israëlische bezettingsmacht tegen Palestijnen ook als zodanig te omschrijven. Natuurlijk is het in angst leven van honderden joodse mensen niet toe te juichen, maar het gevangen houden, vernederen en martelen (lichamelijk en geestelijk) van een heel volk voor zo lang, die amper nog bestaansrecht lijkt te hebben, is niet te rechtvaardigen. Het is vele malen erger. Nu gaat het er niet om wat erger is, maar wel om het monsterachtige gezicht dat een nucleaire atoommacht als Israël in zijn omheinde achtertuin laat zien. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een hoop Joodse mensen, de politieke koers van de regering hekelen.
Het is niet goed te praten dat drie Israëlische kinderen werden ontvoerd en vermoord, maar is het geestelijk en lichamelijk vermoorden van duizenden kinderen wel goed te praten? Het is opmerkelijk hoe snel het nieuws zich heeft verspreid m.b.t. de drie Israëlische slachtoffers, maar het is tekenend hoe het nieuws over talloze gemartelde en/of vermoorde Palestijnse kinderen nauwelijks het nieuws bereiken. In mijn ogen is het gevaar uit een staat/groep dat zegt ontwikkeld te zijn en de middelen heeft om op grote schaal schade aan te richten, vele malen groter dan het gevaar dat voort kan komen uit een onderontwikkelde groep zonder noemenswaardige middelen. Ja, stenen en een paar raketten die zelden het beoogde doel treffen. Eerder wanhoopsdaden dan dat het werkelijk een aanval is op het machtige Israël. Uiteraard moeten ook dit soort aanvallen stoppen, maar wie stopt de groei van nederzettingen en vernederingen die het Palestijnse volk dagelijks onder lijdende ogen moeten toezien. De bezettingsmacht van Israël is er één die geschaard kan worden achter de mentaliteit van IS(IS). De koers die de Israëlische regering ten aanzien van de bezette gebieden voert is er één die geschaard kan worden achter de mentaliteit van de Nazi’s. There, I said it!
Het mag duidelijk zijn dat Israël een apartheidsstaat is. Ook al durft niet iedereen dat hard op te stellen. Niet omdat het niet waar is, maar omdat onder andere de Joodse lobby een machtige is. Hoe machtig, kunnen we zien aan de intrekking van de uitspraak van de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken John Kerry die zei in april j.l. dat Israël in de toekomst het risico loopt ‘een apartheidsstaat’ te worden. John Kerry trok zijn woorden terug onder druk van de pro-Israëllobby in de VS en een Israëlische minister die zijn uitspraak hekelden. Een enkeling eiste zelfs zijn aftreden. John Kerry is mild geweest want Israël dreigt niet een apartheidsstaat te worden, maar is het al in mijn optiek. Israël zou meer naar mensen moeten luisteren die het allemaal al hebben meegemaakt, zoals de oud president van Zuid-Afrika F.W. de Klerk die zich in niet mis te verstane woorden uit over de Israëlische apartheidsstaat toen hij stelde: “de fouten die wij toen maakten, toen we nog geloofden in aparte staten voor blanken en zwarten, is dat de blanken te veel land wilden, we niet luisterden naar de zwarten die andere ideeën hadden over hun rechten. Bovendien waren we economisch verstrengeld als een omelet, die je ook niet meer terug kunt krijgen in geel en wit. Bovendien, werden we ons er in de vroege jaren tachtig van bewust dat de apartheid moreel niet meer te rechtvaardigen was.”
Door Mourad El Haji
Mourad (38), geboren in Marokko, emigreerde op 7 jarige leeftijd in het kader van gezinshereniging met zijn moeder, broers en zus naar Nederland . Hij studeerde Bouwkunde aan de Haagse Hogeschool/TH Rijswijk en is eigenaar van ‘MEH vastgoed advies en beheer’. Naast bouwkundige is hij vader van twee kinderen en woont in Berkel en Rodenrijs.