Door: Said Bouddouft

Het is december 1982, welke dag precies weet ik niet. De precieze datum en tijd waren toen nog onbelangrijk! Wij hadden tijd en een klok hadden we niet nodig. De vertrekplaats was natuurlijk bekend, maar de eindbestemming was onbekend en dat maakte het heel erg spannend. ‘Wat en hoe zal het daar zijn?’ Was een vraag die voortdurend in mij opkwam.

De vertrekplaats was een dorp in het noorden van Marokko. De bestemming was ook een dorp in het noorden, maar dan van Nederland! Het is inmiddels 30 jaar geleden! In 30 jaar tijd vergeet je natuurlijk heel veel, maar sommige dingen vergeet je nooit: de auto van pa, Peugeot 505, waarin ik de tocht van duizenden kilometers aan een stuk door heb gemaakt. Dat was natuurlijk de beste auto van de hele wereld! De toename van netheid. Hoe noordelijk wij kwamen, hoe schoner de omgeving werd. Bij de Nederlandse grens, ging je je zelf afvragen of je je schoenen uit moest doen! De straatverlichting! Ik kende al  straatverlichting natuurlijk in Marokko, maar daar was het zo dat als je het centrum van een stad uit bent, het weer donker werd! Hier leek het alsof het hele koninkrijk van staartverlichting was voorzien! Alleen de snelwegen waren toen nog niet eens verlicht.

Wat ik nooit zal vergeten is het verschil in de houding van politie met Marokko. In Marokko was (nu nog steeds eigenlijk) de politie alles behalve jouw vriend. Ik was dan ook aangenaam verrast toen wij in de omgeving van Breda (dat het in de omgeving van Breda was heb ik pas achteraf kunnen vaststellen) door de Nederlandse politie werden geholpen! Het ging zo: wij kwamen Nederland binnen bij nacht. Na de grens te zijn overgegaan is mijn vader gaan tanken bij de benzinepomp ‘De Benzinepomp’ (Marokkaanse migranten die met auto naar Marokko reizen, zullen weten welke benzinepomp ik bedoel.). Daar waren 2 politieagenten op de motor. Ze moesten wel van de rijkspolitie zijn, die had je namelijk toen nog. (Ook dit stelde ik achteraf vast). Toen vader de auto startte en wil vertrekken, kregen we een stopteken van een van die agenten! Bij het zien van het teken, denk je al snel aan het ergste! Maar nee hoor, de agent kwam dichterbij en  deed de deur van de auto goed dicht (mijn broer had de deur niet goed dichtgeklapt). En de agent wenste ons een prettige reis, volgens de vertaling van pa dan!.