Door: Mieke Noordegraaf
Compleet kwartet voor iedereen
Vier acteurs. Zomervakantie, Poëzie, Cabaret en diepgang. Een dubbel kwartet dat garant staat voor een heerlijke theateravond. De voorstelling Zandgasten neemt je lichtvoetig mee in thema’s die voor iedereen die elders vandaan komt, of lange tijd heeft doorgebracht, herkenbaar zijn.
De herkenbaarheid gaat als een rumoer door de zaal. Links en rechts van mij hoor ik herhaaldelijk instemmend gelach en instemmend geroep. De acteurs van Zandgasten nemen het publiek mee op vakantie naar Marokko. Al Hoceima om precies te zijn. Gasten uit Nederland die te gast zijn in hun vaderland. Daar wringt de schoen. Ze hebben heimwee maar komen niet thuis. Ze genieten van de zon, van al het schone maar hun plek is ingenomen. Even hilarisch als treurig.
De tantes die staan te wachten en mopperen over al het werk dat ze hebben verricht om de gasten te verwelkomen. De meegebrachte cadeautjes. Zonnepitten op het strand. Automerken. Muziek. De scenes zijn stuk voor stuk hilarisch. De ontheemdheid voelbaar.
De poëzie tussen de scenes door brengt verdieping. Het vaderland brengt niet wat ze zochten. Het is de moeder, mama, die ze misten. Moeder aarde geeft iedereen een thuis. Je bent wie je bent. Waar je ook bent. Het gaat dus om jezelf zien te vinden.
De verschillen tussen de Nederlandse en Marokkaanse cultuur worden briljant subtiel uitgespeeld. De Nederlander die zijn verhaal gestructureerd wil vertellen. De Marokkanen die tijdens het vertalen in onderlinge discussies verzanden. Ook de verdeeldheid die ontheemdheid met zich meebrengt wordt mooi neergezet in een scene waarin het Marokkaanse recht moet beslissen. Een voor- en tegenstander van al die vakantiegangers in Al Hoceima bepleiten hun zaak. Een prachtige scene waarin je de andere kant leert kennen. De kant van de Marokkanen die de tijdelijke terugkeer van neven en aanverwanten met lede ogen aanschouwen. De uitkomst? De uitspraak kunt u verwachten over een jaar of drie..
Zandgasten is een voorstelling die meer mensen zouden moeten zien. Laat je niet afschrikken door de verschillende talen die gesproken worden. Poëzie zingt in het Nederlands niet ook al wordt het nog zo goed vertaald. Wie zich herkent in de scenes moet zeker gaan. Even lachen om wat je zelf hebt meegemaakt of van anderen kent is de beste relativering die er bestaat. Voor wie niets heeft met Marokko, migratie of ontheemdheid. sla deze voorstelling zeker niet over. Om de zinnen die blijven hangen. De acteurs die je van begin tot eind meenemen in het verhaal. De ontspannen sfeer in de zaal en vanwege de hilarische scenes.
Zandgasten is een aanrader!