Said Elhaji
We hebben geen Marokkanenprobleem, maar een Berberprobleem.’ Dat zegt ene Saliha Mejout. Wie zij is en wat zij doet, weet ik niet. Waarom zij door ThePostOnline is gevraagd om haar licht te laten schijnen op deze prangende maatschappelijke kwestie, weet ik ook niet. Maar we leven in een vrij land en dan mag iedereen zijn licht laten schijnen op welke kwestie dan ook. Inhoudelijk slaat haar analyse, of wat daarvoor moet doorgaan, de plank nogal mis. Ze erkent dat het probleem ‘hem in de opvoeding’ zit. Maar de vraag die ze dan stelt, ‘uit welk gezin kom je, een Arabische of een Berberse?’, is in het geval van het ‘Marokkanenprobleem’ niet zo heel relevant. Jonge meiden als zij worden in een moderne stad als Casablanca, waar de jeugd veelal Arabisch (maar Franssprekend) is, ontraden om alleen over straat te gaan. Ze worden er namelijk iets te vaak lastiggevallen door de Arabische mannen. En in Egypte beklagen buitenlandse vrouwelijke journalisten zich over de brutale handtastelijkheden en aanrandingen begaan door Egyptische mannen. Berberprobleem?]b
Dat Marokkaanse jongeren zich kunnen misdragen tegenover vrouwen, weten we. Het is onderdeel van het Marokkanenprobleem. Gesteld dat het allemaal Berberjongeren zijn die deze misdragingen tegenover vrouwen begaan, dan hebben ze het gedrag in ieder geval gemeen met de Arabische jongeren uit Casablanca en Caïro. Tegelijkertijd laat het zien dat het Marokkanenprobleem helemaal niet een specifiek Marokkaans probleem is. En als we de brute verkrachtingen in een land als India in ogenschouw nemen, dan moeten we ook concluderen dat het geen specifiek Arabisch probleem is.
Marokkanen worden weleens beschuldigd van racisme. Racisme onder Marokkanen maakt dan ook deel uit van het Marokkanenprobleem. De ‘analyse’ van Mejout, dat Arabische opvoeding beter is dan Berberse, is een racistisch vooroordeel. Hoe ironisch, dat een model-Marokkaanse als zij, geboren en getogen in Breda en gematigd moslim, onderdeel blijkt te zijn van het probleem dat zij denkt te benoemen. Maar racisme is natuurlijk ook geen specifiek Marokkaans probleem, want het komt overal voor.
Waar hebben we het dan eigenlijk over als we het hebben over een Marokkanenprobleem? En is de islam onderdeel van dit probleem, zoals de PVV stelt?
Om met de eerste vraag te beginnen: het is niet duidelijk wat met het Marokkanenprobleem bedoeld wordt. Volgens de een gaat het voornamelijk om criminaliteit en geweldpleging begaan door Marokkanen. Maar volgens de PVV gaat het ook om racisme en religie. Zo schrijven Geert Wilders en Joram van Klaveren in een stuk op ThePostOnline van 9 januari jl.: ‘Eén van de grootste problemen in Nederland – en wellicht de grootste bedreiging voor de stabiliteit van onze samenleving – is de ontwrichtende invloed van de islam. In ons land uit zich dat in het Marokkanenprobleem.’ Kortom, het Marokanenprobleem is onderdeel van de islam en niet andersom. Daarmee is het echte probleem, volgens de PVV, de islam.
Ik ben het daar niet mee eens. Hoewel er moslims zijn die de religie misbruiken om zichzelf en hun kinderen in het gareel te houden, en daarmee een succesvolle integratie bemoeilijken, met alle gevolgen van dien, valt de bewering dat het Marokkanenprobleem een islamitisch probleem is niet vol te houden. Ik zie in ieder geval niet hoe dat vol te houden is. Het valt namelijk niet te ontkennen dat geweldpleging, racisme en vrouwonvriendelijkheid overal voorkomen. Ja, in het ene land komen ze meer voor dan in het andere. Ja, in het ene geval spelen cultuur en religie een grotere rol dan in het andere. Maar de vraag is dan: waar ligt dat aan? Waarom vinden de meeste moorden in Honduras plaats? Waarom worden de meeste terreuraanslagen in Irak gepleegd? Waarom wordt er in Congo relatief veel verkracht? En dan zien we niet alleen dat ons Marokkanenprobleem weinig voorstelt, maar ook dat de mens in barbarij vervalt wanneer er weinig orde heerst. Waarmee niet gezegd is dat we dus moeten doen alsof er niks aan de hand is, maar wel dat Marokkaanse Nederlanders – nog meer dan andere migranten − er een zooitje van maken. Dat ligt niet in de eerste plaats aan de islam, maar aan een gebrekkige cultuur en opvoeding. Daarin moet ik Saliha Mejout gelijk geven. Want de cultuur van de Marokkaanse Berbers, en dan met name de Riffijnen, is lange tijd door allerlei omstandigheden van politieke en economische aard verwaarloosd geweest.