Hoe Marokko terrorisme gebruikt om de Rif volksbeweging neer te slaan
Door: Yassine Charaf
Mohammed VI treedt in de voetsporen van Hassan II
Er wordt een internationale mediacampagne gevoerd tegen het Marokkaanse regime die duidelijker is geworden na de recente terroristische aanslagen in Europa (17 augustus 2017, Barcelona), en richt zich direct of indirect op de verantwoordelijkheid van het Marokkaanse paleis voor de misdaden tegen de mensheid. Het doel van deze aanslagen is het onder druk zetten van Europese regeringen om te zwijgen over de brute onderdrukking en schendingen van de mensenrechten in het Rif-gebied.
Dit is de algemene conclusie die in mediaberichten wordt getrokken op basis van gegevens van de Europese inlichtingendiensten. Die melden dat Koning Mohamed VI niet alleen de troon erfde van zijn vader Hassan II, maar hij erfde ook de constanten van zijn politieke beleid, met kleine schijnbare aanpassingen voor misleiding en afleiding.
Koning van cannabis
In de tijd dat Marokkanen hun nieuwe koning als de “koning van de harten” kroonden, werd hij aan de overkant (van de Middellandse Zee) door de geheime diensten als ‘koning van de hasj’ genoemd, en melden dat het Hassan II gelukt is om Europa te chanteren, toen deze hem vroeg om cannabisteelt te vervangen door rendabele projecten die nuttig zijn voor de bewoners. Maar de dictator van Marokko zet Europa voor twee keuzes, geen derde: cannabis of cocaïne. Want volgens hem zal het verbieden van de cannabisteelt het Rif-gebied voor Europa in Colombia veranderen.
Europa verloor de weddenschap en gaf zich over aan de dreiging van Hassan II. Sindsdien is 80% van de drugs op de Europees markt afkomstig uit Marokko. Maar het paleis profiteert er als eerste van de inkomsten die liggen tussen de 13 en 15 miljard dollar op jaarbasis. Er is geen aanneembare verandering in leefomstandigheden voor de bewoners van het Rif-gebied, die nog steeds van structurele hulp van familieleden in het buitenland leven. Het regime weigert de cannabisteelt te legaliseren zodat de staatskas er op een legale manier van profiteert. Het onderwerp cannabis wordt beschouwd als een van de belangrijkste oorzaken van de Rif-volksbeweging, vanwege de armoede, de marginalisatie en wanhoop waarin de inwoners van de regio leven.
Marokkanen herinneren zich het schandaal toen de politiecommandant van Tanger regio Abdelaziz Izzou grote drugssmokkeloperaties vanuit Tanger organiseerde tijdens zijn politieambt in deze stad en hij ging door met organiseren van smokkeloperaties nadat hij hoofd veiligheid van de koninklijke paleizen werd benoemd door Mohamed VI op aanbeveling van generaal Hamidou Laanigri. In dit verband bevestigen de Europese inlichtingendiensten dat het paleis betrokken is bij de internationale drugshandel, en dat het gaat om georganiseerde bendes die onder dekking van de Marokkaanse veiligheids- en inlichtingendiensten opereren.
Het schandaal dat augustus in 2017 te Parijs is opgedoken toen de Franse justitie oud-chef van het drugsbestrijdingsbureau François Thierry werd gedagvaard op beschuldigd van betrokkenheid bij de drugsmokkel van Marokko naar Frankrijk: hij maakte hier gebruik van zijn drugsbestrijdingsbureau en georganiseerde bendes. Dat is nog maar de top van de ijsberg en het bevestigt de betrokkenheid van het Marokkaanse regime bij het smokkelen van hash op internationaal niveau. Spaanse parlementariërs hebben al een tijd geleden gewezen op het bestaan van een soort medeplichtigheid tussen de Spaanse en Marokkaanse veiligheid- en inlichtingendiensten bij drugssmokkel van Marokko naar Spanje. Maar de rechterlijke macht in dit land reikt niet tot de grote vissen vanwege de gevoeligheid van het onderwerp.
Koning van terrorisme
De betrokkenheid van het Marokkaanse regime bij het uitbroeden, rekruteren en ondersteunen van terrorisme is voor niemand geheim meer. Er zijn veel rapporten over het onderwerp, die erop wijzen dat deze betrokkenheid begon met de oorlog in Afghanistan, vervolgens de oorlogen in Irak, Syrië en Libië. En het is nog aan de gang. Het terrorisme wordt gebruikt voor geopolitieke en geostrategische doeleinden door Washington, Israël en de NAVO-inlichtingendienst, de Golfstaten, maar vooral door Saoedi-Arabië.
Het regime van koning Mohammed VI werd niet anders dan die van zijn vader, hij bleef profiteren van de internationale samenwerking met de westerse landen in de “strijd tegen het terrorisme” om deze als chantagemiddel, naast illegaal emigratie, te gebruiken om zijn eigen doelstellingen te bereiken.
De nieuwssite Les Moutons Rebelles onthulde halverwege augustus 2017, refererend aan Edward Snowden, dat Marokko in het kader van een zogenaamde Wasp Nest Strategy, dat doelt op het bijeenbrengen van terroristen in een zestal landen, waaronder Marokko, om hen op te leiden en opnieuw naar crisisgebieden te sturen. Zo heeft Marokko Abu Bakr al-Baghdadi ontvangen. Hij kreeg militaire training van de Israëlische Mossad in Jordanië en religieuze training in Marokko over de wijze van communiceren en prediken voor de Takfirieen. Ook kreeg hij praktijklessen in de Marokkaanse gevangenissen waar islamitische gedetineerden als oefenobjecten dienden. Dat onder sponsoring van Amerikaanse, Engelse en Israëlische geheime diensten. Dit bevestigt zonder meer de medeplichtigheid van Marokko aan terrorisme en niet aan de bestrijding ervan.
Dit heeft ertoe geleid dat westerse regeringen veel vragen stelden over het besluit van de koning om de islamisten, die lessen van de “Kalief” Abu Bakr al-Baghdadi kregen, gratie te verlenen na de aanslagen van Barcelona.
Het Spaanse nieuwsblad La Crónica meldt in de editie van zondag 17 september 2017 dat Marokko’s sponsoring van terrorisme niet nieuws of verrassend is en dat de overleden koning Hassan II religie had gebruikt als een wapen van ‘tweeledige overheersing’: de controle van burgers en de controle over Europa. Hassan II zette in 1994 het onderwerp terrorisme expliciet op tafel, toen hij wilde dat de EU hem toestemming gaf om Marokkaanse tomaten zonder belasting op de Europese markt te brengen. Het paleis is de begunstigde van de export van landbouwproducten naar Europa, landbouwproducten in Marokko zijn vrijgesteld van belastingen. De voorzitter van de Europese Commissie Jacques Delors vertelde Hassan II dat Spaanse, Italiaanse en Franse lobbyisten zich ertegen verzetten. Hassan II antwoordde: “Nou, ik begrijp deze moeilijkheden, maar als Marokko tomaten niet kan exporteren, dan zal die gedwongen zijn om terroristen te exporteren”.
Het nieuwsblad meldt verder: “hier zien we het schadelijke spel tussen vader de koning die Europa voor de keuze stelt tussen exporteren van tomaten of terroristen en zijn zoon, de huidige monarch, die de keuze stelt tussen zwijgen over wat er gebeurt in de Rif en de rest van Marokko in het algemeen, zoals de onderdrukking, arrestaties, marteling en corruptie die de staat verlamt of het exporteren van terroristen. Volgens La Crónica is dit de “formule” die de relatie tussen Marokko en Europa beheerst sinds de tijd van Hassan II tot de tijd van de erfgenaam van zijn troon en zijn beleid.
Het paleis en het spel van religie en politiek
Het dilemma van het Marokkaanse systeem ligt in het feit dat het niet lang zal kunnen doorgaan met dit afpersingsspel. In Europa en Amerika nemen het aantal stemmen toe die vragen om de relatie met het terroristisch koninkrijk te herzien en een eind te maken aan haar chantage, vanwege corruptie en grove schendingen van de mensenrechten in de Rif, in de (Westelijke) Sahara en in het hele land.
Het regime kan niet langer beweren dat die een gematigde islam hanteert, gezien het feit dat Marokko een islamitische staat is en dat de koning de bevelhebber der gelovigen (lees moslims) is, de voorzitter van de Wetenschappelijke Raad (lees Opperste Islamitische Raad). Hij domineert het religieuze veld door het Ministerie van Awqaf en Islamitische Zaken die de moskeeën strikt controleert. Hij verspreidt een uniforme toespraak waarin de emir van de gelovigen wordt verheerlijkt en zijn daden worden geprezen. Iedereen die tegen zijn beleid is, wordt beschouwd als een buitenlandse informant en als separatist die probeert de strijd tussen het veilige volk aan te wakkeren.
Misschien is de vergissing die Europa in het algemeen en Spanje in het bijzonder begaan hebben: het Marokkaanse regime toestaan om de moskeeën te domineren door werving, training en financiering van imams onder de bewering dat Marokko de geestelijke veiligheid van zijn onderdanen in de diaspora bewaakt. Deze strategie stelde het regime in staat het terrorisme in Europa te verspreiden en achteraf te zeggen dat het niets te maken heeft met aanslagen, want de plegers Europese burgers zijn die Europa niet kon integreren. Zoals het geval van de aanslagen in Barcelona. Het Marokkaans regime heeft zich onschuldig verklaard en van niets op hoogte te zijn. Terwijl degene die erop toezag een Marokkaanse imam is, informatie bevestigt dat hij dat al gepland had in Marokko.
Dus de waarheid is het tegenovergestelde van de officiële lezing: Mohammed VI is niet de moderne koning zoals hij probeert voor te doen in zijn toespraken en acties. Hij is erger dan zijn vader, want het is in zijn regeerperiode, ondanks de zogenaamde religieuze hervormingen, dat de Marokkanen een enorm leger van terroristen vormen, die vechten in Irak en Syrië, want ze zijn daar niet toevallig heen gereisd. Ook is 70% van de terroristische aanslagen die Europa de afgelopen 15 jaar heeft getroffen door Marokkanen uitgevoerd. Is dit dan toeval?
Het nieuwsblad La Crónica vraagt zich af op basis van dit feit, waarop de Europese inlichtingendiensten hebben gewezen over het geheim dat het Marokkaans terrorisme alleen op Europese landen is gericht zoals Frankrijk, Groot-Brittannië, Italië, België, Spanje en Finland en het Marokko niet treft?
De krant zegt dat het niet is omdat de Marokkaanse inlichtingendiensten effectief zijn bij het beschermen van het Marokkaanse territorium tegen terrorisme. Integendeel, er zijn tientallen terroristische cellen ontmanteld volgens gegevens van de directeur-generaal van het Directoraat Generaal voor Studies en Documentatie DGED, Yassine Mansouri in de periode 2002–2014 en wel126 jihadistische cellen (41 met betrekking tot Syrië, Irak en de Sahel) en 2667 extremisten gearresteerd. Daarnaast zijn 276 pogingen voorkomen, waaronder 119 bomaanslagen tegen meerdere doelen, zoals officiële gebouwen, toeristische locaties, diplomatieke vertegenwoordigingen en christelijke en joodse gebedshuizen. Dit roept veel vragen over vermeende effectiviteit.
Dat is wat de krant suggereert, het betreft operaties die georganiseerd en uitgevoerd zijn door de geheime dienst zelf om indruk te wekken dat de Marokkaanse inlichtingendiensten effectiever zijn dan haar westerse tegenhangers in de strijd tegen het terrorisme, en zich vervolgens presenteren als een noodgedwongen samenwerkingspartner. Dat is het spel.
Over de aanvallen op Marokkaans grondgebied -Casablanca in 2003 en Marrakech in 2011- verklaarde de voormalig minister van Binnenlandse Zaken Driss Basri in Parijs dat de bomaanslagen met 45 doden waaronder 5 Spanjaarden, van 16 mei 2003 op Casa de España, het Italiaans restaurant, het Farah hotel en een Israëlische synagoge, een joodse begraafplaats. De oud-minister verklaarde onmiddellijk na de aanslagen tegen de Al Jazeera correspondent: “De aanval is niet het werk van islamitische groepen binnen of buiten Marokko, ook niet van een andere buitenlandse organisatie maar een intern werk (Inside Job) dat door het regime is gedaan”.
Een andere soortgelijke zaak was de aanslag op het Café Argana in Marrakesh op 28 april 2011. De Marokkaanse autoriteiten schreven de aanval toe aan de salafistische jihadistische beweging, dit is een te algemeen en te ruim begrip die verschillende extremistische groeperingen in de ideologische ban van al-Qaeda omvat. De resultaten van het onderzoek in de strijd tegen het terrorisme door de Europese inlichtingendiensten heeft echter geen licht geworpen op deze gelatineachtig organisatie, omdat er geen informatie is die het bestaan ervan bevestigt.
Maar opvallend is, schrijft de krant, dat de Casablanca-aanslagen van 2003 het regime hebben geholpen om de islamisten te beheersen vanwege de massale arrestaties en om tegelijkertijd de media de mond te snoeren, wat leidde tot een terugval in het niveau van vrijheden. In deze periode werd Mohammed VI één van de rijkste koningen ter wereld.
Het is duidelijk dat Marokko profiteert van de aanvallen op zijn grondgebied en in Europa aldus de krant die de voormalige minister, Driss Basri citeert. Die benadrukt dat het doel van de aanslagen van mei 2003 is bereikt, zowel in termen van beperken van de vrijheden als het beheersen van islamisten (meer dan 7.000 arrestanten). Tegelijkertijd kreeg de koning voldoende tijd om zijn rijkdommen te vergroten buiten controle om en zo is hij de zevende rijkste koning ter wereld geworden terwijl de cijfers van armoede en repressie bij de Marokkaanse bevolking dramatisch zijn toegenomen.
De krant merkt op dat de Argana-aanslagen in Marrakesh het regime hielpen de 20 Februari Beweging aanzienlijk te beperken, deze beweging riep op tot strijd tegen tirannie en corruptie.
Félix Sanz Roldán directeur van de Spaanse inlichtingendienst Centro Nacional de Inteligencia CNI meldt in een vertrouwelijk rapport dat in mei 2011 aan de ministers van Binnenlandse Zaken, en Defensie van de Raad van Europa werd voorgelegd, dat Marokko een grote “strategie stap” in Spanje heeft gedaan. Het doel van deze strategie is zijn invloed uit te breiden en zijn controle te vergroten over wat het rapport ‘Marokkaanse koloniën’ noemt, waarbij religie als een wapen wordt gebruikt. Deze strategie is bedacht en ontwikkeld door het Alawieten-regime.
In een rapport over de financiering van de islam in Spanje geeft het Nationale Instituut voor Statistiek het Instituto Nacional de Estadística INE, een ander voorbeeld van het gebruik van de islam voor politieke doeleinden. In november 2008 hield het Marokkaanse Ministerie van Islamitische Zaken een vergadering in Marrakech dat werd bijgewoond door een groot aantal imams en hoofden van islamitische gemeenschappen in Spanje. Tijdens deze enorme bijeenkomst werd de imams financiering voor hun organisaties en moskeeën beloofd in ruil voor hun trouw aan het Marokkaanse staats-begrip voor de islam.
De vraag die destijds bij de Spaanse inlichtingendienst werd gesteld is: wat is de relatie tussen het hoofd van geheimdienst DGED Yassine Mansouri en de religie om deze bijeenkomst van imams die werkzaam zijn in Spanje door DGED te kadreren.
Het spel is gebaseerd op het gebruik van de jihadistische kaart van de Marokkaanse inlichtingendienst om Europa in het algemeen en Spanje in het bijzonder te chanteren. Het regime is er al in geslaagd Europa onder druk te zetten om de steun aan de Sahrawis, die de onafhankelijkheid van de Westelijke Sahara eisen, op te geven en de druk om ook de Rif niet te steunen en te zwijgen over de corruptie en de ernstige mensenrechten-schendingen van het regime die angst heeft dat de Rif Volks Beweging in een rebelliebeweging verandert.
Religie is getransformeerd van een tijdperk van Emiraat van gelovigen tot een wapen dat corruptie beschermt en onrecht en tirannie legitimeert.
Het probleem is dat degenen die het terrorisme ondersteunen en het gebruiken als wapen tegen de eigen bevolking en tegen de volkeren van Europa zegt dat zijn ‘gematigde’ islam niets te maken heeft met het terrorisme en dat Marokko niets met terrorisme te maken heeft.
Maar wie zal dat geloven?