Naïef en goedgelovig zijn degenen die denken dat een oplossing kan komen vanuit Rabat. Men zou denken dat een bevolking die al zo lang zozeer te lijden heeft onder een regime, dat deze dit ook zou inzien.
Sinds het jaar 56 van de vorige eeuw heeft Marokko de kans gehad om de Rif te ontwikkelen, een investeringsbeleid te hanteren en de sociaal-economische en culturele vraagstukken aan te pakken. Hierin is het faliekant gefaald en verwijst het zichzelf naar de categorie “failed state”.
Het establishment in dat land heeft zich zodanig georganiseerd dat het onmogelijk is dat het de belangen van Riffijns kiesvee zal behartigen.
Het staat in hun DNA geschreven dat de belangen van de elite altijd boven die van het Riffijns kiesvee zal gaan.
De Rif zal dan ook altijd fungeren als melkkoe, en de Riffijn (tweederangsburger) zal gepaaid worden met goedkope beloftes die nooit ingelost zullen worden.
Het charmeoffensief van politici richting de Rif is verder zo doorzichtig dat het een afbreuk doet aan het Riffijns intellect. Onbegrijpelijk hoe sommigen van ons deze wolven in schaapskleren legitimiteit geven door met ze in overleg te gaan, respect betuigen en ze de hemel in prijzen terwijl deze bloedzuigers deel van het probleem zijn.
De vergelijking van Rabat als een parasiet die teert op het lichaam van haar Riffijnse gastheer is treffend en strookt dan ook met de werkelijkheid.
