Willy Fautré, directeur van Human Rights Without Frontiers (HRWF), heeft gezegd dat de partnerschapsovereenkomst tussen de EU en Marokko voordelen voor beide partijen heeft opgeleverd, en de verlenging van de overeenkomst zal de EU goede kansen bieden om de mensenrechten in Marokko te bevorderen.
“De Visserijovereenkomst is een van de belangrijke mechanismen waarin zorgen over mensenrechten kunnen worden geuit en gemainstreamd”, zei hij tegen EU Reporter.
De mensenrechtensituatie in Marokko heeft de afgelopen jaren aanzienlijke verbeteringen gekend en het partnerschap geeft de EU een hefboom om mensenrechtenkwesties aan de orde te stellen in de politieke dialogen tussen Brussel en Rabat, aldus Fautré.
De partnerschapsovereenkomst tussen de EU en Marokko inzake visserij kan in juli 2018 worden verlengd. Sinds 2007 staat de overeenkomst ongeveer 120 vaartuigen uit 11 EU-lidstaten toe om voor de kust van Marokko te vissen in ruil voor een financiële bijdrage van de EU van € 30 miljoen per jaar plus ongeveer € 10 miljoen van reders.
Zowel de Europese Commissie als de Marokkaanse regering hebben aangegeven bereid te zijn om de overeenkomst te hernieuwen. Vorige maand in Brussel heeft Karmenu Vella, Europees commissaris voor Milieu, Maritieme Zaken en Visserij, gesproken met Aziz Akhannouch, Marokkaanse minister van Landbouw, Visserij, Plattelandsontwikkeling, Wateren en Bossen, en is overeengekomen dat de Visserijovereenkomst “voor beide partijen van essentieel belang” is .
Veel lidstaten, onder leiding van Spanje en Denemarken, hebben ook steun getoond voor de verlenging van de visserijovereenkomst.
In een op 10 januari door Melchoir Wathelet, advocaat-generaal van het Europees Hof van Justitie, uitgebracht advies werd echter gesteld dat de visserijovereenkomst ongeldig is omdat deze van toepassing is op de Westelijke Sahara en de aangrenzende wateren. Zijn woorden hebben sindsdien geleid tot debatten in Brussel over de rechten van de bevolking van de Westelijke Sahara, een omstreden gebied dat door Marokko als zuidelijke provincies wordt opgeëist.
De meerderheid van de in Brussel gevestigde juridische experts in internationale wetgeving verwierp de mening van Wathelet en zei dat de overeenkomst verenigbaar is met het internationale recht.
Fautré wees erop dat Sahrawi ook hebben geprofiteerd van de visserijovereenkomst tussen de EU en Marokko. “Ze hebben het recht om terug te keren naar hun regio van oorsprong en genieten van meer banen die worden geboden door de visserijovereenkomst,” zei hij.
Fautré heeft onlangs een vissershaven en visfabriek in Dakhla bezocht, een stad in de Westelijke Sahara en momenteel beheerd door Marokko. “Er waren honderden mensen, voornamelijk vrouwen, die daar in de fabriek werkten,” herinnerde hij zich. “Visserij is echt een belangrijke bron van werkgelegenheid voor Marokko.”
De visserijsector vertegenwoordigt 2,3% van het BBP van Marokko en biedt directe banen aan 170.000 mensen. Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN zijn 3 miljoen Marokkanen afhankelijk van hun dagelijks levensonderhoud in de visserij.
Fautré maakt zich zorgen dat de niet-verlenging van de visserijovereenkomst de werkloosheid in Marokko zal verergeren en zal leiden tot sociale instabiliteit. Spanningen tussen Marokko en de EU zullen ook een van de gevolgen zijn die “niemand wil”, zei hij.
Het Hof van Justitie van de Europese Unie zal de kwestie op 27 februari bespreken. De Europese Commissie zal formeel geen commentaar geven tot de definitieve uitspraak van het Hof van Justitie!
Noureddin Adherbal