Spelen met een vrijwel naakt lijf – dat is beachvolleybal. Marokkaanse speelsters bedekken de pikante plekken.
Wat te doen als islamitische vrouw in de sport die bekendstaat om z’n sexy imago? De Marokkaanse debutanten Ikram Ettayfi en Mahassine Siad vallen op tijdens het WK beachvolleybal in het Nederlandse Rotterdam. Niet om hun spel, maar om hun kleding. Zwarte hemdjes onder een bikinitopje en een broekje verbergen buik, billen en decolleté.
Voor publiek spelen met een vrijwel naakt lijf, het hoort bij het imago van de sport, maar Ettayfi en Siad zien het springen in de kleine kledingstukken niet zitten. Na elk punt hanteren ze dinsdagmiddag een vast ritme: ze geven een high five of omhelzen elkaar en sjorren vervolgens vlug hun zwarte broekspijpjes naar beneden. Pas als het broekje laag genoeg zit wordt er weer gespeeld.
Versoepelde kledingvoorschriften
Een paar jaar geleden waren broekjes met pijpjes verboden in het beachvolleybal, de stof van bikinibroekjes mocht op de heup niet breder zijn dan twee centimeter. Alles voor het sexy imago, vond de internationale volleybalbond FIVB. Met als gevolg dat kledingstukken bij vrouwen steeds kleiner werden. Totdat de FIVB het beachvolleybal wilde promoten bij Arabische landen en de kledingvoorschriften versoepelde.
Als die regels niet waren veranderd, hadden Ettayfi en Siad dit jaar niet meegedaan. Ze zijn het enige Marokkaanse team op dit WK. Hun kleding wordt niet door de Marokkaanse bond bepaald, het is een eigen initiatief. Dat hun concurrenten er in niet meer dan een bikini bij lopen is aan hun. “Maar ik schaam me ervoor om zelf zo in het veld te staan met al die mensen op de tribune. Dat ben ik niet gewend en wij zijn hier ook voor het eerst”, zegt Ettayfi.
Ramadan
Bovendien is het ramadan, het past niet om tijdens die periode te veel naakt te tonen, vinden zij. Hun Canadese concurrenten proppen na hun eerste setwinst op de Marokkaanse vrouwen snel een stukje banaan in hun mond, Siad moet het doen met water, dat ze voornamelijk over haar gezicht giet. “De combinatie van ramadan en het WK was misschien wel wat makkelijker geweest als het kouder was in Nederland. Maar het niet eten overdag zijn we wel gewend.”
Sporters kunnen tijdens de ramadan dispensatie krijgen, maar Ettayfi en Siad kiezen ervoor zich aan de regels te houden. Daarom is het buffet op het cruiseschip de SS Rotterdam, dat dient als sportershotel, ’s avonds langer open en wordt ook om drie uur ’s nachts nog een keer eten geserveerd.
Het valt op als concurrenten afwijken. “Iedereen keek in eerste instantie en dacht: huh? Wat hebben zij aan”, zegt de Nederlandse Michelle Stiekema. Maar tegelijkertijd begrijpt ze hun bezwaar voor het tonen van hun lijf. Elk jaar, als het nieuwe seizoen begint en ze de winterperiode uitkomt, denkt Stiekema: oh, ja. We moeten die bikini weer aan. “Het is toch een drempel die ik even over moet, maar daar ben je vervolgens zo aan gewend.”
De drempel is voor haar geen reden zich te kleden als de Marokkaanse vrouwen. Het hoort erbij, vindt Stiekema. “Het imago van deze sport is nou eenmaal die van lekkere wijven die staan te ballen. Maar ondertussen laten we wel zien dat het topsport is.”