Bij Turkse, Marokkaanse en Afrikaanse kinderen wordt het gerecht vaker ingeschakeld wanneer een leerkracht kindermishandeling vermoedt.
Brusselse leerkrachten voelen een grotere drang om in te grijpen bij vermoedens van mishandeling van Turkse, Marokkaanse en Afrikaanse kinderen dan van West- of Oost-Europese kinderen. ‘In die cultuur zijn riemslagen normaal.’ Een opmerkelijke uitspraak die het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling van Brussel (VK) ertoe aanzette een onderzoek te voeren naar de perceptie van kindermishandeling in het Brusselse Nederlandstalige onderwijs. ‘Omdat leerkrachten op de eerste rij zitten’, aldus Karolien De Ruyck van het VK.
Uit het onderzoek kwam echter het tegenovergestelde naar voren. Zo werd duidelijk dat de herkomst van een kind geen invloed heeft op de herkenning van kindermishandeling, maar wel op de inschatting van de ernst van de feiten. Omdat mishandeling bij Turkse, Marokkaanse en Afrikaanse kinderen als ernstiger wordt gepercipieerd, wordt er vaker gegrepen naar professionele hulp. Leerkrachten zien bij die kinderen ook een significant grotere nood aan betrokkenheid van het gerecht. Bij West- en Oost-Europese kinderen is er een beduidend minder grote interventiedrang.
De afkomst van de leerkracht die de situatie beoordeelt, heeft geen impact. Wel zijn leerkrachten met een allochtone origine meer geneigd het gerecht in te schakelen dan hun autochtone collega’s. Ook jongere leerkrachten stappen vaker naar het gerecht dan hun oudere collega’s.
Emotionele mishandeling
Een andere frappante vaststelling is dat tot elf procent van de leerkrachten een situatie van kindermishandeling niet herkent. De verhalen die in het onderzoek aan leerkrachten werden voorgelegd, bevatten volgens experten nochtans heel ernstige vormen van kindermishandeling.
Leerkrachten blijken minder snel emotionele mishandeling – ‘het kleine, miskende broertje van fysieke en seksuele mishandeling’ – te herkennen.
‘Mensen informeren over emotionele mishandeling op kinderen is een opdracht voor iedereen,’ benadrukt De Ruyck. ‘Of het nu gaat over ouders die herhaaldelijk roepen dat ze hun kind “beter niet op de wereld gezet hadden”, of over ouders die hun kind verwaarlozen, een ding is zeker: emotionele mishandeling gaat jaren mee.’