De Marokkaanse journalist Omar Brouksy publiceerde deze week in Frankrijk een uiterst kritisch boek over de Marokkaanse koning Mohammed de zesde. Het boek ‘Mohammed VI Derriére les maskues’ (Mohammed VI achter de maskers) heeft als ondertitel: ‘le fils de notre amis’. De ondertitel van het boek (de zoon van onze vriend) is een verwijzing naar het boek ‘mon ami le roi’ van de Franse auteur Gilles Perrault over de vader van Mohamed VI. Dit boek verscheen in Nederland onder de titel ‘een bevriend staatshoofd’ en veroorzaakte een diplomatieke crisis tussen Marokko en Frankrijk. Perrault zorgt in dit boek voor het voorwoord.
15 jaar politieke en economische macht
Ditmaal is het echter een Marokkaanse journalist en niet een Franse auteur die zijn pen pakt voor een strenge beoordeling van de eerste 15 jaar van het bewind van Mohammed VI. Dit boek beschrijft zeer persoonlijke onderwerpen zoals de schuchterheid en de gezondheid van de huidige koning. Het laat zich echter ook uitgebreid en kritisch uit over het establishment in Marokko. Bestaat deze uit vrienden van de koning die zowel economische als de politieke macht in handen hebben.
Doodsteek
‘’De lezer zal ontdekken dat de kracht van de Marokkaanse autoriteiten meer dan ooit gevestigd is in het Koninklijk Paleis. Hoge ambtenaren en ministers zijn niets meer dan marionetten van een dozijn vrienden van de koning” schreef Gilles Perrault in zijn voorwoord. Hij gelooft dat het boek ‘de doodsteek is voor de hoop, dat de Marokkaans burgers 15 jaar geleden hadden gevestigd op de huidige koning na het overlijden van despoot Hassan II’.
Mini- hervorming
Brouksy schreef zeer teleurgesteld te zijn in de jonge koning omdat hij niet het voorbeeld van de vorige Spaanse koning opvolgde. Die heeft het land na de val van generaal Franco wel in een constitutionele monarchie veranderde. Hij betreurt het ook dat de democratiseringslente die Marokko afgelopen jaren bereikte kleinschaliger was dan sommige van zijn buurlanden. De ‘mini- hervorming’ van de koning had volgens de journalist geen invloed op het politieke systeem van het land. De auteur erkent ook dat “een groot deel van de Marokkaanse samenleving niet per se de ambitie hoeft te hebben om het Spaanse model in te voeren