De rechtstaat, de mensenrechten en de persvrijheid liggen in Marokko onder vuur. Volgens politiek wetenschapper Mohamed Taifouri keert de repressieve staat terug, hoewel men dacht dat die overwonnen was omdat de grondwet van 2011 veel vrijheidsartikelen omvatte.

De actuele uitingen van deze regressie variëren evenals de gehanteerde methoden. Deze worden bepaald door de actieterreinen: het kan gaan om een politieke patstelling, een monopolistische economie en een wurggreep op het maatschappelijk leven tot het aan banden leggen van de pers en de media en het ophemelen van het koor van aanhangers binnen hun gelederen.

Dit proces versnelde toen de beleidsbepalers een groter belang gingen hechten aan veiligheid binnen hun benadering van de problemen die in Marokko speelden, zoals de Rif beweging, de demonstraties in Jerada en de arbeidscontracten van leerkrachten. Op deze wijze spraken zij de geruchten tegen dat de eerder door de regering genomen veiligheidsmaatregelen verkeerd waren opgevat en dat de staat het juiste moment afwachtte om dit recht te zetten.

De Makhzen ofwel de staat binnen de staat, vertrouwt op dwang en geweld om verliezen uit het verleden en haar image te herstellen dat, zo geloofde men, schade had opgelopen onder de druk van de straat gedurende de Arabische lente.

Niet in staat om de druk te weerstaan.
De meeste daarbij betrokken groepen waaronder de partijen, de vakbonden en maatschappelijke organisaties speelden hierop in en verlieten als resultaat hun eerdere confronterende houding.

Zij wijzigde hun kritische toon en de schaal waarop de staat, de regering en beleid onder kritiek staat is vele malen minder, dan gedurende de eerste jaren na het herzien van de grondwet.

Tegelijkertijd dringt een groep van democraten ( intellectuelen, academici, advocaten, journalisten en kunstenaars aan op vooruitgang en benut het kleine beetje vrijheid dat zij nog hebben. Zij blijven strijden voor democratie en blijven het hoofd bieden tegen tirannie. Zij doen dit door corruptie te onthullen en hen die daar achter zitten, vooral gebaseerd op precedenten in de grondwet, als het voordeel dat men ermee deed in de jaren nadat deze is afgekondigd.

Het gordijn viel voor de Marokkaanse versie van de Arabische lente toen de Makhzen hun oude trucs van stal haalden. Ondanks dit alles, bleef een groep van grappige dromers, of “gekken” zoals de eerdere minister van financiën hen noemde, als een luis in de pels de bureaucraten bestoken met hun dromen over het ontwikkelen van een democratie. Dit maakt dat de functionarissen van de staat naar wegen zoeken om de dagdromers aan het verstand te brengen dat de dagen van revolutie over zijn, voorgoed.

ali anouzla 0

Solidariteit met Ali Anouzla: de onafhankelijke Marokkaanse journalist die door zijn rechercherende onderzoek constant mensenrechtenschendingen aan het licht brengt. Hij neemt regelmatig onderwerpen die taboe zijn op, zoals kritiek op de koning, corruptie binnen de regering, martelingen en oneerlijke rechtsgang. In het najaar van 2013 zat Anouzla vijf weken in de gevangenis voordat hij op borgtocht vrij werd gelaten.

Deze visionairs hebben alleen de onafhankelijke pers om hun boodschap naar buiten te brengen, helmaal sinds het regiem heel nauwkeurig bekende journalisten begon aan te vallen. Op deze manier ging het regiem achter mensen aan die een lange staat van dienst hadden als verdedigers van de democratie en die als journalisten smerige spelletjes van zowel de bondgenoten van de tirannie als degene die in kringen van de macht verkeren onthullen. .

Het troosteloze ‘persvrijheids’ record van Marokko.
Het regiem waakt ervoor om beschuldigd te worden van het inperken van de persvrijheid en die van de media maar is niet bereid om toe te geven op zijn toch al slechte status. Marokko staat op de 125ste plaats van de wereld en op plaats 39 van Afrika van de World Press Freedom Index. Hiertoe jaagt zij op afwijkende geluiden door strafzaken te beginnen van ‘ethische’ en ‘veiligheids’ aard waarbij zij de roddel pers gebruikt om personen te beschuldigen zelfs voordat er sprake is van een veroordeling.

Het begon met,  hoofd redacteur van de Lakome news website, nadat hij in juli 2013, een beschouwing had geschreven had over de Koninklijke gratie voor de Spaanse serie kindverkrachter Daniel Galvan. Twee maanden later werd Anouzla door de autoriteiten gearresteerd op grond van ‘s lands wet tegen terrorisme toen zijn website een rapport publiceerde over al-Qaida in de Islamic Maghreb (AQIM), met een link naar een Spaanse website waar naar verluidt een video van AQIM op stond.