Ik heb een probleem. En nu is de vraag: is dit mijn probleem of ook die van u? Ik zal het proberen uit te leggen: Een groepje Marokkaanse Nederlanders, die zichzelf het Marokkanencollectief noemt, denkt mij én 350.000 andere Marokkanen te kunnen en te mogen vertegenwoordigen. Ze hebben namelijk een nummer uitgebracht waarin ze de draak proberen te steken met het Marokkanendebat en -probleem. Naar eigen zeggen. In de clip zien we vrolijke, hippe Marokkanen een liedje zingen met daarin teksten als “Kom uit de kast, ik heb je zusje niet betast”. Hiermee willen ze de massa doen geloven dat de vooroordelen over Marokkanen echt niet kloppen. Smaken verschillen, dus ik wil het hier niet over de tekst of de clip zelf hebben, maar meer over het hoe en waarom. Ik vraag me af of dit soort initiatieven niet meer kwaad doen dan goed en of het überhaupt het gewenste effect krijgt. Als je iets aan de negatieve beeldvorming rondom Marokkanen wilt doen, moet je dat vooral als individu en met daden doen. En niet gebruikmakend van het ‘wij-gevoel’. Wij. Ik heb het niet zo op dat woord. Ook niet op het woord jullie. Dit initiatief is ontstaan als reactie op iets wat door de PVV is begonnen; het Marokkanendebat. Hiermee bevestig je dus eigenlijk datgene wat je wilt bestrijden en belachelijk wilt maken: dat er een probleem is. Maar wat mij mateloos stoort is dat anderen menen uit mijn naam te kunnen spreken. Ik voel me niet aangesproken als men het over probleem-Marokkanen heeft. En ik wil ook niet door anderen vertegenwoordigd worden. Ik ben ik. Hou mij er lekker buiten. En de volgende boodschap is voor zowel Wilders, als voor het Marokkanencollectief: De ene Marokkaan is de andere niet.
Wat mij verbaasde was het bijhorend persbericht, Alleen de titel alleen al; “We zijn geen probleem – Marokkanen zien het probleem niet”. Om dan later in het stuk vrolijk te gaan lopen vertellen dat ‘wij’ het probleem niet ontkennen maar dat ‘wij’ Marokkanen het gewoon helemaal zat zijn en ‘wij’ daarom pertinent weigeren nog deel te nemen aan elke discussie of publiekelijk debat hierover. Marokkanencollectief: Heeft u mij iets gevraagd? Nee. Mensen als u, die ben ik zat. Stop met het net doen alsof alle 350.000 Marokkanen in Nederland hetzelfde denken als u. Want dat is één grote natte fantasie die nooit waargemaakt kan worden. Maar stop vooral ook met die achterlijke slachtofferrol!
Sorry, maar ik wil niet dat anderen mij vertegenwoordigen. Net zo min wil ik door politici of de media aangesproken worden op het gedrag van anderen. Ja, ik ben Marokkaan en nee, ik vorm geen probleem.
Wat mij ook verbaasde is dat de reactiemogelijkheid van deze clip op YouTube is uitgeschakeld. Angst voor negatieve reacties? Gelukkig hebben we Facebook nog. De reacties (van Marokkanen) zijn namelijk niet mals en men was er de afgelopen dagen als de plofkippen bij om te reageren op kritische noten. Ik dacht dat ze met deze clip juist reacties wilden ontlokken? Maar blijkbaar mochten die reacties vooral niet kritisch zijn.
Maar goed, ik kan het niet laten en ga dan toch op de tekst van het liedje reageren. Ja, ik weet dat het een parodie is en dat het grappig schijnt te moeten zijn. Maar ik vraag me af of slachtoffers, jong én oud, van geweld door Marokkaanse jongeren de volgende zin uit het liedje zouden kunnen waarderen: “Ik trap liever je fokking vooroordelen helemaal aan gort”. Je eist en schreeuwt om respect, maar hoe zit het dan met respect tonen?
Weet u wat overigens wél grappig is? De parodie op de parodie!
Rachid Benhammou is directeur van Ext-Ra organisatiebureau en cultureel ondernemer. In het verleden was Rachid lange tijd werkzaam als jeugdwerker in Rotterdam – Zuid.