De Imazighen moeten hun eigen geschiedenis leren kennen. Zo gaan ze weer beseffen wie ze zijn en kunnen ze eindelijk de-islamiseren. Een signaal dat de Imazighen hun geschiedenis terug vullen, is dat ze sinds de jaren zestig van de vorige eeuw zijn begonnen met hun eigen jaartelling en hun eigen Nieuwjaar. Ze laten de geschiedenis van de Imazighen beginnen in 950 voor Christus. Dit is het jaar waarop Sjosjenq I, een Berber uit Libië, een machtige Farao in Egypte werd, stichter van de 22e dynastie. Daarmee schreven de Berbers voor het eerst geschiedenis. Er is wat oneigheid over wanneer Yennayer, het Amazigh Nieuwjaar wordt gevierd; op 12, 13 of 14 januari. In Algerije is het een officiële feestdag op 14 januari. Eigenlijk het gaat niet alleen over een officiële feestdag te vieren of de Amazigh naam aan de geboorte kinderen te geven of da amazigh cultuur en tradities te uitoefenen. Het gaat over de bevrijding van het land uit de handen van de Arabier moslims als koloniaal.
De laatste eeuw kent Marokko vier politieke generaties. De eerste generatie was die van 1912 tot 1959. De generatie van een gewapende opstand tegen het Franse protectoraat en tegen de Alawitische sultan, die de Fransen had gevraagd zijn troon te verdedigen.
De tweede politieke generatie begon met de regering van Abdullah Ibrahim. Dat was de vierde regering in de eerste drie jaar na de onafhankelijkheid in 1955. Deze regering van Abdullah Ibrahim kwam tot stand door de benoeming van sultan Mohammed V op 24 december 1958 en bleef in werking tot 21 mei 1960. Deze tweede politieke generatie had de wapens neergelegd en sloot een compromis met Mohammed V, en zijn opvolger, Hassan II. Maar de sultan en zijn zoon hadden de wapens niet neergelegd. Ze lieten liquidaties uitvoeren en strijders arresteren. Ook vervalsten ze de verkiezingen. Hierdoor werd de invloed van de voormalige strijders steeds kleiner, en kregen de sultan en zijn zoon steeds meer macht in handen.
De derde politieke generatie was die van 1958 tot 2002. Deze generatie bleef hopen op veranderingen in de richting van democratie en mensenrechten. Ooit hoopten ze de vrijheid te kunnen krijgen om de dictatuur af te schaffen. De laatste van deze generatie was Abderrahman El Youssoufi, de minister president van Marokko van de 26e regering, die duurde van 14 maart 1998 tot 6 november 2002. Dit was de zogeheten ‘regering van de afwisseling.’
De vierde politieke generatie is nu aan het bewind. Deze begon in 2002 en is een generatie van arrivisten, egoïsten, fraudeurs, moordenaars, misbruikers, en slaven van de koning. Daarom is het nu tijd voor echte veranderingen. De dictator heeft alle slechte dingen gedaan om het volk in Marokko onder de duim te houden. Hij blijft de westers over drugs, terrorisme en immigratie te chanteren. Hij doet of hij echt op de weg naar een democratische land is. Terwijl hij de nep politieke partijen creëert, waarin alle politieke partijen in Marokko zijn niet meer dan creaties van het regime. Marokko is een schijndemocratie.
De Imazighen moeten zorgen dat de dictator “de koning “ zo snel mogelijk moet weg verdwijnen. Er is op allerlei manieren geprobeerd om met de koning samen te werken. Het is niet genoeg als de koning alleen maar een rituele rol krijgt, zoals in Nederland. Hij moet echt weg, en ook de kring om hem heen, de Alawieten die de Marokkanen tot slaaf hebben gemaakt. Dat kan alleen maar gebeuren door een revolutie. Uit zichzelf zal hij nooit opstappen. Genoeg mensen moeten ervan overtuigd zijn dat het koningschap slecht is voor Marokko. Pas dan zullen de mensen massaal de straat op gaan, en zal er een opstand komen. Als de koning is afgezet, zal hij voor de rechter moeten komen om zich te verantwoorden voor alles wat hij heeft aangericht tegen het Marokkaanse volk.
Er moet een Federale Republiek in Marokko komen. Elke deelstaat daarbinnen zal een mate van zelfbestuur moeten krijgen. Marokko kent verschillende regio met verschillende dialecten en verschillende ambities. Een nationale president zal vanuit de federaties gekozen moeten worden. Voor vier of acht jaar, en niet langer, net als in landen als de VS. Elke deelstaat zal zijn eigen parlement moeten hebben, en daarnaast moet er ook een centraal parlement komen.
Het is heel eenvoudig uit te voeren. Je kunt gewoon het wetsysteem van een democratisch land als Zwitserland nemen. Mensenrechten, respect voor iedereen, dergelijke waarden zijn overal allang vast gelegd. Mensen doen vaak alsof het heel ingewikkeld is om zo’n wettelijke vernieuwing in te voeren in Marokko. Maar dat wordt alleen maar gezegd om het niet te laten gebeuren. In het nieuwe wetsysteem moeten er bijvoorbeeld hoge straffen komen voor corruptie en verkrachting. Daar wordt nu nauwelijks op bestraft.
In de nieuwe grondwet moet niet alleen vrijheid van godsdienst worden uitgeroepen, maar ook de vrijheid om godsdienst te kunnen bekritiseren. He is niet om de islam te verbieden. Dan ontstaat er weer een nieuwe dictatuur. Maar de Arabische taal moet je wel verbieden. Het is een koloniale taal en de oorzaak van onze achterlijkheid. Onze moedertaal is Berbers. Het is uitstekend als er mensen daarnaast ook Engels, of Frans of Duits leren, want je moet de wereld kennen. Of stel dat ze in het Rif gebied besluiten om Nederlands als tweede taal aan te houden. Prima. De Berbers in het zuiden van Marokko hebben meer verbinding met de Franse cultuur. Als ze Frans willen als tweede taal, prima. Elke deelstaat binnen Marokko zal dat zelf moeten kunnen beslissen.
Er moeten uiteraard vrije media komen, waar iedereen zonder angst moet kunnen zeggen wat hij of zij vindt als echt vrijheid van meningsuiting . Ook moet iedereen vrij kunnen laten zien hoe hij of zij leeft. In het huidige Marokko worden mensen die op straat eten tijdens ramadan in de gevangenis gezet. Maar in de Federale Republiek zullen mensen gewoon op tv moeten kunnen eten en drinken tijdens ramadan. Sommige etnische groepen zijn op de Marokkaanse tv onder de leiding van de dictator Alaouit Mohammed 6 onzichtbaar, zoals de zwarten, de nakomelingen van de slaven. Die kunnen in Marokko tot nu toe ook geen hogere functies krijgen. Daar moet een einde aan komen. En moet er ook onderwijs komen in het slavenverleden van Marokko.
Tunesië gaat de goede richting uit. Maar er zijn veel obstakels waardoor het niet snel genoeg gaat. De moslims, de corruptie, de invloed van de Fransen. Ook in Algerije zijn er Berbers die geen moslim willen zijn, zoals in Kabylië. Het is een mooie droom dat Noord Afrika verenigd wordt als één grote Berberstaat. Maar dan alleen als dit op een democratische wijze kan gebeuren. Zodat er een geheel van verenigde federale staten kan groeien. The United States of North Africa. Maar zover zijn we nog lang niet. En het moet ook niet opgelegd worden. Het kan alleen op democratische wijze.
De muur van Berlijn die Europa moet beschermen is het Berbergebied van Noord Afrika. Maar de Berbers moeten eerst de ballast van de islam van zich af wassen. Landen als Bulgarije of Hongarije of Polen hebben zich bevrijd van het communisme, en zo moet Noord Afrika zich ook kunnen bevrijden van de islam. Nu zijn we nog lang niet van dat niveau. Onderzoekers zeggen dat Noord Afrika vijftig jaar achter loopt op Europa, maar ik denk eerder meer dan 200 jaar.
Westerse bedrijven moeten ook vrije toegang krijgen in de Marokkaanse Federale Republiek. Maar dan moet er wel sprake zijn van een echt vrije markt. Nu heeft Frankrijk deals gesloten met de dictator koning van Marokko waardoor sommige Franse bedrijven een monopolie in Marokko hebben. Als Nederlandse bedrijven iets willen opzetten met bijvoorbeeld melkproductie, kan dat niet. Ook China heeft erover geklaagd dat er geen vrije markt in Marokko bestaat.
Ali Lahrouchi
Amsterdam