Bewijst Tofik Dibi nu al dat hij ongeschikt is als politiek leider van GroenLinks, zoals Han van der Horst stelt? Ik durf het te betwijfelen. Sterker nog, dit is een droomstart voor iedere uitdager. Dibi heeft alles mee behalve het bestuur, dat zichzelf wegzet als archaïsch en ondemocratisch door zich overduidelijk te scharen achter een vrouw die inhoudelijk prima functioneert maar emotioneel even veel ‘doet’ als een stekkerdoos. Het was niet alleen maar venijnig bedoeld toen Geert Wilders zei dat de stekker er bij haar nog nooit in gezeten heeft.
Wat is het dan dat Dibi geschikt maakt?
Dibi is gretig. Je hoeft hem maar te horen spreken om te vermoeden dat er een vulkaan in hem schuilgaat. Zo’n vulkaan die nooit helemaal tot uitbarsting komt en dat is maar goed ook. Dibi is een vulkaan die borrelt van een politieke lust van heb ik jou daar. De mantel der liefde die iedere traditionele politicus draagt om de gestaalde kaders van de partij te kunnen bezweren, zoals Van der Horst ons voorhoudt, staat bij Dibi van begin af aan in de fik.
Dibi bezweert niet, maar bestormt. Hij is een en al branie.
Dibi is jong, 31 jaar om precies te zijn. Maar hij weet als geen ander wat het is om te vechten, ondanks verlies en tegenslag. We weten dat zijn ouders scheidden toen hij zeven jaar was. We weten dat hij op tienjarige leeftijd zijn vader verloor. Maar ondanks dat, zit hij nooit bij de pakken neer. Hij zet zich in voor bewonersorganisaties, politieke verenigingen en demonstraties. Toen hij in 2006 Kamerlid werd namens GroenLinks, deed hij dat naar eigen zeggen ‘voor de grap’. Het was nota bene de kandidatencommissie die een belofte in hem zag. Dat verbaasde Dibi destijds wel. Maar het bestuur heeft gelijk gehad en dat zal niemand ontkennen. Niet voor niets werd hij twee jaar later, in 2008, verkozen tot ‘politiek talent van het jaar’. Wat Dibi nu verbaast is dat het partijbestuur er alles aan doet om hem te diskwalificeren. Ze verwijt hem een gebrek aan strategisch inzicht, een gevoel voor timing. Maar Dibi bewijst met zijn kandidatuur voor het leiderschap juist hoezeer bij de pinken hij is, zowel strategisch als qua timing. Terwijl de hele partij zelfgenoegzaam wegzweeft in een al te voorbarig triomfalisme door het zogenaamde Lenteakkoord, slaat Dibi toe − BAM! Better to reign in hell, than serve in heaven, zeg maar. En niemand die het ziet aankomen. Dibi beheerst “the element of surprise” als geen ander.
Als dat geen timing is, dan is niets het.
Tofik Dibi is origineel. Toen Geert Wilders vier jaar geleden als een barbaar stond tekeer te gaan aan de poorten van onze gekoesterde rechtsorde, spoedde hij zich naar de barricaden om tegen het schadelijke sujet te betogen. Dat deed hij door posters te verspreiden met daarop de foto van Wilders en de tekst “Extremist – brengt u en de samenleving ernstige schade toe”. Zeg niet dat Dibi ongelijk had. Gek genoeg werd niet Wilders gearresteerd, maar Dibi zelf. Het dwong Wilders tot het uiterst redelijke commentaar dat de politie Dibi nooit had mogen oppakken en onmiddellijk had moeten vrijlaten.
Ik voorspel dat Dibi de nieuwe leider wordt. De leden zullen hem prefereren. Niet vanwege de inhoud, maar vanwege de bezieling. Inhoud laten we over aan de topambtenaren en de politieke adviseurs, daar zijn er veel van, maar bezieling is schaars. Niet voor niets is Dibi het protegé van Femke Halsema, de grande dame, en een van de meest inspirerende politici die Nederland ooit heeft voortgebracht. Die lijn zal Dibi op zijn eigen vulkanische wijze doorzetten, ik mag doodvallen als het niet waar is. De in de beeldvorming uitgebluste Jolande Sap is het protegé van een stelletje apparatsjiks. Zoals partijvoorzitter Weening. Die spreekt van ‘een dilemma’ en ’een ongeschikte kandidaat’. Ze doet alsof Dibi een gevaarlijk element is dat de partij lamlegt. Als ik cynisch was, zou ik denken dat dit een tactiek van het partijbestuur is om koste wat kost Dibi te diskwalificeren ten faveure van die ene door haar geliefde kandidaat Sap. Er is geen dilemma, slechts het onvermogen van een bestuur om op een referendum te vertrouwen. Dat maakt weinig sympathiek. Ik denk dat Jolande Sap wel kan inpakken, met zo’n bestuur achter je. Jammer voor haar, maar eigenlijk valt er niks meer te kiezen.
AmazighTimes: Said Elhaji.