Marokko is een land dat de mensenrechten met voeten treedt. Ook houdt het zich niet aan de eisen, de afspraken en de milieuvoorschriften van de EU. Het Marokkaanse dictatuur regime profiteert alleen maar van die verdragen met de EU. Er is veel kinderarbeid, en geen enkel respect voor Marokkaanse arbeiders, die meer dan tien uur per dag moeten werken voor zeer lage salarissen en zonder enige vorm van verzekering, veiligheidsregelingen, pensioen of werkzekerheid. Het dictatuur regime voert via een corrupt systeem van makelaars druk uit op de boeren, zodat die tegen veel te lage prijzen hun producten moeten verkopen. Via de makelaars worden dankzij de EU verdragen de agrarische producten met veel winst geëxporteerd. Veel boeren hebben hun land verlaten door de druk van de kredietbanken, en doordat overheidsinstelling met opzet verkeerde adviezen hebben gegeven aan de boeren zodat ze failliet zijn gegaan. Zo groeit de maffia in Marokko.
Het grootste landbouw export product van Marokko is de hasjiesj, een Marokkaans woord dat letterlijk ‘drugs’ betekent. Ook wereldwijd is Marokko de grootse exporteur van hasjiesj. Het verbouwen van de cannabis gebeurt onder toezicht van de Ministeries van Al Hoboese, Awgaf en islamitische Zaken. Volgens een internationaal rapport is Marokko het enige land ter wereld dat ongeveer tien miljard dollars per jaar aan drugs export verdient. De nabijheid van Spanje maakt de smokkel bijzonder eenvoudig. De Marokkaanse overheid gaat alleen over tot arrestaties van hasjiesjsmokkelaars als ze daartoe gedwongen zijn door samenwerking met de Amerikaanse Drugs Enforcement Administration (DEA). De DEA wist grote drugsvangsten te organiseren in samenwerking met Europese landen. Zo’n 39 zeeschepen uit Marokko werden in beslag genomen sinds 2013, en zo’n 293 hasjiesjsmokkelaars werden gearresteerd, waarbij 450 ton Marokkaanse hasj werd vernietigd.
Niet minder belangrijk is de smokkel van cocaïne vanuit Zuid-Amerika via West-Afrika en vervolgens Noord-Afrika naar Europa. Die route is de laatste jaren enorm uitgebreid. Volgens
de VN gaat zo’n twintig tot veertig miljoen ton cocaïne langs deze weg naar Europa. Alleen voor de vorm doet het Marokkaanse dictatuur regime mee aan de bestrijding daarvan. Het Marokkaanse dictatuur regime is veel te corrupt om echt de drugshandel te willen bestrijden.
Ondanks dit alles gaf de Europese Unie in de periode 2014-2017 890 miljoen euro steun aan het Marokkaanse dictatuur regime, via het zogeheten ‘ nabuurschaps- en partnerschaps-instrument.’ De EU vertrouwt blind op de economische en politieke hervormingen die in Marokko plaats zouden vinden. In werkelijkheid wordt het geld van de Europese belastingbetalers gewoon weggesmeten. Alles komt in de klauwen van roofdier Mohammed VI. Van democratie, vrijheid en transparantie is geen enkele sprake.
Ik heb hierover contact opgenomen met een aantal leden uit sommige politieke partijen van het Europese Parlement over de verdragen die de EU met Marokko gesloten heeft. Er waren de positieve reacties die hebben gezegd dat ze tegen de Associatieovereenkomst voor agrarische zaken en visserij met Marokko zouden stemmen.
Het ergste zijn de Franse politici die binnen de EU de leugens verspreiden dat Marokko grote stappen heeft gezet op weg naar een democratie. In werkelijkheid wordt Marokko nog steeds geregeerd door hetzelfde dictatoriale regime. Er wordt een schijnwerkelijkheid gecreëerd waardoor het lijkt alsof Marokko verandert in een moderne staat. Maar met deze Alawitische dynastie aan het roer kan Marokko domweg niet veranderen en het zou nooit positieve worden.
Dezelfde Franse politici met hun mooie praatjes voor de EU profiteren van het corrupte Marokkaanse netwerk. Een netwerk van zwart geld, pedofilie en illegale handelspraktijken. Als hun officiële politieke loopbaan voorbij is, worden ze in Marokko in de watten gelegd om zo de Marokkaanse belangen te kunnen dienen. Vel van hun spioneerden het Europese Parlement voor de Marokkaanse regering. Rabat werd zo op de hoogte gehouden van besluiten die in de EU genomen zouden worden. Ook de Franse politica Elisabeth Guigou werd geboren in Marokko. Ze werd minister voor Europese Zaken en zat in het Europese Parlement. Ze speelde een belangrijke rol bij het aantrekken van de betrekkingen tussen Marokko en de EU, als rapporteur.
Marokko is voor deze mensen altijd gul geweest. Ze kregen smeergeld, prachtige vila’s en verzorgde vakanties in Marokko. Zo bouwt het Marokkaanse regime zijn macht binnen de EU.
Frankrijk gedraagt zich ten aanzien van Marokko nog steeds als een koloniale mogendheid. De belangen van de Franse bedrijven in Marokko zijn enorm. Vooral dankzij de Franse politiek kan de dictator roofdier Mohammed VI stevig in het zadel blijven zitten.
De leden van het Europese Parlement zouden eens het boek moeten lezen dat de Franse journalist Eric Laurent samen met de schrijfster Catherine Graciet schreef over de dictator roofdier Mohammed VI: Le Roi Prédateur; Koning Roofdier. Of een ander Frans boek van de schrijver Omar Brouksy: la république de sa majesté, de republiek van de majesteit. Dan zouden ze eindelijk iets gaan doen om het weggegooide geld terug te vorderen.
Maar de samenwerking tussen de EU en de Marokkaanse dictator gaat alleen maar verder. Zo ondertekenden de EU landen, behalve Hongarije, op 2 mei 2018 de ‘Verklaring van Marrakesh.’ Dit naar aanleiding van een officiële bijeenkomst van Europese en Afrikaanse landen, uit uitnodiging van de dictator roofdier Mohammed VI, die daardoor weer meer internationale status kreeg. Een van de vastgelegde doelstellingen van deze overeenkomst was:
Promote regular migration and mobility, especially of young people and women, between Europe and North, West and Central Africa, and within these regions. Dat is gunstig voor de dictator roofdier Mohammed VI, want hij verdient miljarden met die migratie naar Europa.
Dus degene die nog hoopt dat de democratie, de vrijheid, de vrijheid van meningsuiting, de veiligheid, de gelijkheid en noem maar wat zouden in Marokko onder de leiding van de dictator roofdier Mohamed 6plaats vinden, is een abnormaal mens of een fraudeur en een egoïstische profiteur van de situatie.
Ali Lahrouchi