Door: Farid Aouled Lahcen
Terwijl in Nederland de aandacht voor het minderenbeleid op zijn retour is als gevolg van de holle retoriek van het demissionaire kabinet Rutte met zijn slogan ‘niet de afkomst, maar de toekomst’, zetten sommige herkomstlanden waaronder Marokko hun beleid jegens migranten in het buitenland actief voort. Zo propageert Marokko al decennialang graag een beleid dat de binding met zijn ‘onderdanen’ moeten behouden.
Los van dit officiële beleid doet zich in de laatste jaren een nieuw verschijnsel voor: de intrede van partijpolitieke propaganda in Europa/Nederland. Met name de PJD (Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling) en PAM (Partij voor Authenticiteit en Moderniteit) zien in toenemende mate de vier miljoen Marokkanen in het buitenland als een belangrijke aanhang om pro Mohamed VI lijn te etaleren. Vanwaar de interesse van deze politieke partijen voor Marokkanen in het buitenland? Hoe proberen zij de stem en de steun in Nederland te verwerven? En wat voor gevolgen heeft deze partijpolitieke inmenging voor Marokkaanse Nederlanders?
Voor Marokko geen democratische lente
De omwentelingen in Noord-Afrika en Midden-Oosten hebben zonder meer geleid tot een nieuwe dynamiek en realiteit. Voor wat betreft Marokko heeft het regime via een niet-aflatende propaganda gesteund door de Europese Unie (Frankrijk voorop) een beeldvorming weten te creëren dat Marokko op de goede weg is als het gaat om mensenrechten en democratie. Echter, het ware gezicht van de realiteit is wel een ander. Onafhankelijke NGO’s melden anno 2012 nog steeds onderdrukking van demonstranten; veroordeling van tientallen politieke en mensenrechten activisten en inperking van vrijheid voor kritische journalisten en onwelgevallige kunstenaars.
Bovendien blijft het corrupte systeem aangedreven door het Paleis de baas over het land. Mohamed VI, een van de miljardairs onder de monarchen, wordt met zijn machtige holding ONA Group nog meer rijk en het volk alleen maar armer.
Islamisten op de koninklijke schoot
De betekenisloze nieuwe grondwet heeft geen wezenlijke veranderingen teweeggebracht op het terrein van democratie en verdeling van welvaart. Nog steeds is de koning de baas over alles en iedereen. Toch kan vastgesteld worden dat het voor de eerste keer in de Marokkaanse geschiedenis een islamistische partij aan het hoofd is van een regering.
Hierop lijkt dat PAM, die aanvankelijk door Fouad Ali El Himma, vriend en adviseur van Mohamed VI, werd opgericht om tegenwicht te bieden tegen de PJD en andere islamisten, buiten spel is komen te staan. De straatprotesten van vorig jaar zijn door de PJD uitgebuit om naar de ‘macht’ te solliciteren. Hoewel zij niet meededen met de protesten, dreigden zij voortdurend met hun aanhang. Uiteindelijk kozen zij voor een voorgekookt compromis achter de schermen in het kader van de nieuwe Grondwet. Kort daarna claimden zij de verkiezingsoverwinning en mochten een nieuwe regering vormen. Vanaf dat moment zijn zij officieel toegetreden tot het politieke establishment onder aanvoering van Zijn Majesteit.
Inkapselen van onafhankelijke en kritische krachten
Doordat PAM verwikkeld raakte in corruptieschandalen en kort daarna zijn founding father Fouad Ali El Himma zag terugtreden (inmiddels alweer adviseur van de koning) probeert PAM steun in binnen- en buitenland te mobiliseren. Ook de PJD is begonnen met een charmeoffensief in Europa. In Nederland wist de PJD in 2010 haar afdeling te creëren. Via organisaties, moskeeën en sympathisanten bouwt deze fundamentalistische partij aan een Nederlandse zuil. PAM daartegenover beschikt sinds kort over een uitvalsbasis gesteund door het Amsterdamse jongerencentrum Argan en het Netwerk Algebra. Saillant detail: sommige medewerkers van Argan, die de door gemeente Amsterdam wordt bekostigd, spannen zich actief in voor PAM. Vorige week trakteerde Argan belangrijke kopstukken van PAM op een besloten galadiner, in aanwezigheid van tientallen Marokkaanse Nederlanders. Je vraagt je af of deze jongerenvoorziening in het leven was geroepen voor dit soort lobbyactiviteiten of juist voor kwetsbare jongeren was opgericht?
PAM en PJD proberen Marokkanen in het buitenland duidelijk voor zich te winnen. Dit met het oog op eventuele parlementaire vertegenwoordiging bij de volgende verkiezingen. Daarom verkopen beide partijen dezelfde propaganda: het verdedigen van de Makhzen (koning en zijn elite). Om dat te realiseren, proberen zij de opgebouwde democratische en onafhankelijke infrastructuur van Marokkanen in het buitenland te confisqueren. Daarin past ook een strategie waarbij kritische geluiden over de Makhzen en zijn tentakels worden gedempt.
De partijpolitieke invloeden uit Marokko zullen op den duur negatief uitwerken op de autonome emancipatie van Marokkaanse Nederlanders. Deze negatieve invloeden komen boven de al bestaande penetratie van Marokkaanse organisaties en moskeeën door salafisten en hun sponsors uit het Midden-Oosten.
Farid Aouled Lahcen is bestuurslid van Stem van Marokkaanse Democraten in Nederland.