Volgens El Bilad, hoofd communicatie van het Hogerhuis van het Parlement heeft algemeen directeur van de Algerijnse televisie, Salim Rabahi, besloten om de talen in het nieuws uit te breiden. Eén kanaal maakte bekend dagelijks drie nieuwsberichten uit te gaan zenden om vier uur ’s middags, gevolgd door één om zes uur ’s middags en ander middernacht, als oplossing voor het tekort aan diversiteit aan talen bij de publieke omroepen.
‘Tamazight’, de pluralistische Amazigh talengroep werd officieel onder de Grondwet van 2016 en sindsdien ontwikkeld de Staat de nodige maatregelen om deze talen te onderwijzen. De standaardisering tot een enkele Amazigh taal leidde tot veel discussie. Algerije kent meer dan vier Amazigh sprekende groepen en niet alleen het Taqbaylit, die de voorhoede vormde van vele initiatieven.
Daika Dridi schreef hierover in de HuffPost Algérie, “Wat niemand zegt noch Benghabrit noch Ouyahia is dat de studenten die ‘Tamazight’ onderwijs krijgen deze cursussen in heel Algerije ontvluchten waaronder de Kabylia omdat zij niet begrijpen wat er wordt onderwezen en omdat zij de taal niet herkennen wat verondersteld wordt hun moedertaal te zijn. ‘Het zijn niet de werkelijke Berber talen zoals die gesproken wordt door hun gemeenschappen die de schoolkinderen van de Kabylia, Mzab, the Shawi or Targui regio’s leren als zij naar de ‘Tamazight’ lessen gaan maar iets anders’.
Abderrezak Dourari, die een staats centrum voor onderzoek en evaluatie met betrekking het Tamazightonderwijs leidt (National Pedagogical and Linguistic Center for Teaching Tamazight), spreekt over deze pedagogische mislukking die, zoals hij zegt, dezelfde is als die in Marokko, en legt uit dat deze fouten gemaakt zijn met de Arabisering en herhaald bij het Tamazight onderwijs, dat inmiddels een ReBerbersering’ operatie is geworden.
‘Wat is het nut van deze kunstmatige taal behalve dat het onze ego streelt? Het heeft geen overlevingskans maar het wordt wel gegeven op school’ aldus Abderrezak Dourari.
Wat begon als een schitterende politieke overwinning met de verankering van de Amazigh taal in de Algerijnse grondwet is verworden tot een taal die niemand begrijpt, zelf door degene die hem hebben gecreëerd. Dourari legt uit dat het de politieke autoriteiten waren als de the High Commission for Amazighity (HCA) en niet de taalkundigen die deze taal uitvonden. Teksten in ‘Tamazight’ (officiële documenten, reclame posters, etc.) hebben nooit bestaan als originele ‘teksten in een Amazigh taal, ‘het zijn vertalingen uit het Frans of het Arabisch, op acrobatische tot stand gebrachte vertalingen met gebruik making van de Mammeri lexicon’. Abderrezak Dourari betreurt het dat het meervoudige aspect van de Amazigh taal groep compleet verwikkeld is geraakt in een proces van eenmaking en dat fragmentarisch is aangepakt zonder enige vorm van reflectie. De enige taalkundige veelvormigheid, die ontsnapt is uit de mixer van eenmaking is de keuze van het schrift. Deze werd niet voorgeschreven door het Ministerie van Onderwijs die garandeert dat de tekstboeken in drie alfabetten (Arabisch, Tifinagh/neo-Tifinagh and Latijn) zullen worden uitgebracht en dat het aan de onderwijzers is om te beslissen welke ze gebruiken. Dit is niet het geval in Marokko waar IRCAM, een ondemocratische instelling, het alleen gebruik van neo-Tifinagh heeft opgelegd. Het eerste belangrijke netwerk voor het onderwijs in de Amazigh taal in Marokko is op 10 november 1966 opgericht in Rabat door een groep uit de Souss. De acties van deze groep AMREC waren vooral gericht op de mondelinge cultuur en alfabetisering gezien de repressieve omstandigheden in die tijd.
Het is de taak van een Academie voor de Amazigh taal om de veelvormigheid van de Amazigh talen in Algerije te behouden door deze over te nemen van degenen die hem spreken en te starten met het verzamelen van voorbeelden van elke variëteit, zodat deze op effectieve en aantrekkelijke manier kunnen worden onderwezen. Dit is tot op heden niet gebeurd, maar de taalkundigen hopen dat de Amazigh taal wordt hersteld door wetenschappers.
Voor degenen die geïnteresseerd zijn in voortreffelijk taalkundig werk op het terrein van de verschillede variëteiten in het Amazigh bekijk; Salem Chaker, Lameen Souag, Amina Mettouchi, Marijn van Putten.