Je vraagt je af “waarom ze ons land komen verzieken” en “waarom ze alle banen krijgen terwijl er zoveel werkloosheid is”.
Ja, ik heb het tegen jou, de bedenker van deze valse beschuldigingen. Vandaag op 28 augustus 2013 vieren we de 50ste verjaardag van de “Mars op Washington voor werk en vrijheid”, toen Martin Luther King zijn beroemde toespraak “I Have a Dream” hield. Je ervoor interesseren doen jullie niet, want het boeit jullie niet. Deze mars was immers gericht tegen mensen zoals jullie.
Beste Marokkaanse racist, wanneer stop je nu eens de blauwogige buitenlander te idealiseren en bewonderen enkel en alleen vanwege zijn blonde haren, terwijl je de buitenlandse buren kwelt, je Afrikaanse broers en zussen, puur omdat zij uit een land komen dat nog armer en instabieler is dan dat van jezelf?
Begrijp je niet dat de tolerantie en ‘warmte’ waarom ons land en wij Marokkanen bekend staan en gewaardeerd worden op elke buitenlander moeten worden toegepast en niet alleen op degenen die jullie interessant vinden? Het is niet zo dat iemand die Engels spreekt en licht gekleurde ogen heeft meer respect verdient. Als Brad Pitt en Hollywood jullie fascineren is dat prima, zolang je je maar realiseert dat er onder sub-Sahara Afrikanen zelfs nog meer respectabele helden zijn.
Ken je toevallig Thomas Sankara? Helaas, er zijn zoveel andere noemenswaardige Afrikanen, maar dat interesseert jullie niet. Wisten jullie niet, racistische mannen en vrouwen van Marokko, dat jullie geliefde land internationale verdragen ondertekend heeft die immigranten en vluchtelingen verwelkomen en racisme verbieden, maar dat deze immigranten en vluchtelingen wegens de intolerantie er vaak voor kiezen om door te reizen over de Straat van Gibraltar, veelal hun dood tegemoet?
Weten jullie dat mensenrechtenorganisaties hier regelmatig over publiceren en dat ze geminacht worden om diezelfde reden?
En jij, nationale overheid?
Je pakt deze buitenlanders op en dumpt ze met tientallen tegelijk bij de grens, zonder geld, kleding, telefoons, niets. Dit maakt ze tot ideaal doelwit voor criminelen in de omliggende gebieden maar daarover spreekt niemand, en het zou je toch niet interesseren.
Jij, beste Marokkaanse racist, die Marine LePen haat en die zich vaak beklaagt over de slechte behandeling van mensen uit de Maghreb door de Franse regering en bevolking, wanneer kijk je nu eens verder dan je neus lang is? In welk opzicht verschilt het racisme waarmee jij studenten en werknemers dagelijks bejegent van dat waaronder onze ‘verwanten’ in de Franse buitenwijken gebukt gaan?
En daar waar de Arabieren in de Franse achterbuurten zich vaak te buiten gaan aan vandalisme en misdaad, kan dat bepaald niet gezegd worden van de zwarte immigranten van Marokko, die doorgaans stukken beter opgeleid en ook beschaafder zijn dan veel Marokkanen zelf, en spreek me niet tegen jij racist!
Het is 2013, vijf jaar nadat een van de meest racistische landen op aarde zijn fouten inzag en een zwarte president koos. Waarom zie je iemand met een donkere huid automatisch als inferieur? Heeft huidskleur iets te maken met gelijkheid?
Of ben je simpelweg te geïndoctrineerd en koppig om je fouten in te zien? Waarom doe je zo? Wanneer verander je nu eens en tegen welke prijs? En wat moet daarvoor gebeuren?
Ik koester ijdele en naïeve hoop, beste Marokkaan, dat je snel je fouten in zal zien. Verder lijkt het me overbodig te vertellen dat ik in deze brief de term ‘beste’ puur gebruikte uit beleefdheid, want in werkelijkheid ben je dat zeker niet.”
Ranya Sosse Alaoui / vertaling: David Frankenhuis