26 organisaties roepen op tot “de vrijlating van de gevangen activisten van de Riffijnse Volksbeweging die in gevangenissen zitten verspreid over het hele land alsook , de politieke gevangenen van Zagora, Tinghir en alle andere gedetineerden die gearresteerd zijn met een politiek motief. Deze organisaties vragen ook de stopzetting van alle rechtsvervolgingen die hiermee te maken hebben.
Hiermee trekken ze aan de alarmbel en om iedereen op te roepen tot waakzaamheid wat betreft “schending van het recht op protest en vreedzame vergadering” zodat verworven rechten waarvoor de burger vele offers heeft gedaan tijdens de jaren van lood niet verloren gaan.”
Dit collectief eist van de autoriteiten dat zij “zich houden aan het Verdrag inzake de rechten van het kind en bijbehorende protocollen, die ook ondertekend zijn door Marokko.”
“Hoe kunnen de autoriteiten toestaan dat kinderen onder de 10 jaar worden gestraft en vervolgd voor het bijwonen van een niet-vergunde demonstratie, evenals het verplicht ondertekenen van verklaringen terwijl dit een schending is van het recht op de vrije meningsuiting gegarandeerd door de Grondwet sinds de herziening van 2011.”
“ De Rif heeft sinds kort een ongekende golf van arrestaties gekend van minderjarige kinderen, waarvan sommigen voorwaardelijk vrijgelaten zijn (11 minderjarigen), anderen zijn niet vrijgelaten en leven momenteel in gevangenschap (12 minderjarigen) waarvan sommigen al veroordeeld zijn!”
De oproep legt uit dat “meer dan acht maanden na de lancering van een campagne van massale arrestaties in de gelederen van de activisten van de Riffijnse Volksbeweging, wat een gewelddadige reactie van de Marokkaanse autoriteiten betekende. Meer dan 450 militanten gearresteerd en verspreid over meer dan tien gevangenissen. Onder de arrestanten zijn minderjarigen, jongeren en bejaarden van beide geslachten betrokken en zware straffen werden uitgesproken tegen degenen die veroordeeld waren, sommigen werden veroordeeld tot 20 jaar celstraf. De omstandigheden waarin de gearresteerde activisten moeten leven is schandelijk en lijden hier terwijl hun gezinnen buiten lijden, vanwege het ongemak om wekelijks naar gevangenissen te reizen om hun familieleden te bezoeken.”
“Deze politieke gevangenen, waarvan het proces nog gaande is, waaronder degene die gedeporteerd zijn naar Casablanca, worden geconfronteerd met ernstige beschuldigingen die kunnen resulteren in lange gevangenisstraffen, maar ook op executie. Ze gaan vaak in hongerstaking omdat het gevangenisbestuur hen beperkt in al hun individuele vrijheden, in die mate dat hun gezondheid en persoonlijke veiligheid bedreigd is.” aldus het collectief.
Noureddine Adherbal