Middenin een periode met zorgen over de toekomstige aanwas voor het Nederlands elftal, geeft een groep jonge Marokkaanse voetballers kleur aan de Eredivisie. Hakim Ziyech, Anwar El Ghazi, Oussama Tannane; ze kunnen voor Oranje kiezen, maar óók nog voor een interlandcarrière bij Marokko. Hoe gaat de KNVB daarmee om?

Wat is wijsheid, ook vanuit de KNVB geredeneerd? In hoeverre moet bondscoach Danny Blind handelen zoals zijn collega Marc Wilmots in België?

Wilmots liet Zakaria Bakkali in 2013 na twee spectaculaire wedstrijden bij PSV meteen debuteren bij de Rode Duivels. Het knulletje amper 17 mocht kort invallen en prompt was hij voor eens en voor altijd voetbal-Belg. De worst die Wilmots Bakkali voorhield was het WK van 2014 in Brazilië. Maar voor dat toernooi kwam hij nooit in beeld. Al lag dat natuurlijk ook aan Bakkali zelf die hopeloos verdwaalde bij PSV.

Verkapte wurgcontracten
Blind is geen man voor dergelijke verkapte wurgcontracten. Hij vertelde Ziyech afgelopen weekeinde eerlijk hoe de vlag erbij hangt. Ziyech is in beeld voor Oranje, nu zelfs meer dan pakweg een maand geleden, want hij speelt bij Twente nu weer als middenvelder en niet meer als tweede spits. Blind gaf Ziyech echter geen garantie op een uitverkiezing voor de komende interlands.

Fred Grim stelt dat hij ook zo te werk gaat bij Tannane: ,,Ik wil graag uitleg geven, maar ik ga zo’n jongen niet een bepaalde kant op manipuleren. Het is altijd een keuze van hoofd en hart. Stel dat ik jongens een toekomst in Oranje voorspiegel en ze worden uiteindelijk geen international, dan kijken ze mij erop aan.”

Rif-gebied
Kenners van de Marokkaanse cultuur zeggen dat KNVB als voordeel heeft dat driekwart van de Marokkaanse voetballers in Nederland uit het Rif-gebied komt. Die zijn helemaal niet nationalistisch ingesteld, stammen vaak af van families die in vroeger tijden zijn onderdrukt door de Marokkaanse regering. Sowieso zien die kenners ook dat er minder druk vanuit de Marokkaanse gemeenschap is op jonge voetballers om voor het geboorteland te gaan. Men is net zo blij als Afellay voor Oranje scoort als pakweg Mbark Boussoufa dat doet voor Marokko. Bij Turken is die druk er veel meer.

Een interessante vraag kan wel worden: geeft een keuze voor Oranje de eerstkomende jaren nog steeds automatisch meer kans op het bereiken van een WK dan een keuze voor Marokko? En hoe nadelig is het spelen van een Afrika Cup voor je speelkansen bij grote Europese clubs. ,,De kalenders van Afrika en Europa lopen nog steeds niet helemaal gelijk natuurlijk,” ziet ook Fred Grim. ,,De Afrika Cup is in de wintermaanden, internationals van Afrikaanse landen zijn zomaar vijf, zes weken weg.”