door Redactie | nov 22, 2017 |
Het Hof van Beroep in Al Hoceima heeft de 14-jarige Riffijnse politieke gevangen Abderahmane Azri vrijgelaten. De jongen was de jongste gevangene van de de Riffinse protestbeweging.
Abderahman werd vervolgd voor het deelname aan protestmars in Al Hoceima.
De jongen was in augustus gearresteerd tijdens de begrafenis van Imad Attabi, 24-jarige Riffijn die omkwam na ernstig gewond te zijn geraakt tijdens een demonstratie.
Abderahman was bekend geworden dankzij een foto in de media waarop hij ontroostbaar leek te zijn tijdens de begrafenis van Imad Attabi.
door Redactie | nov 22, 2017 |
Vertaling Karim Boulidam
Een kleine samenvatting van de uitgelekte audio opname van Nasser Zafzafi in de gevangenis:
“Het Rif-gebied is een soeverein onderdeel van Marokko, onze eisen zijn grondrechtelijk en legitiem. De staat is hiervan op de hoogte, toch ging de voorkeur uit naar het arresteren van honderden jongeren, marteling en het belegeren en gijzelen van het volk en de hele provincie..
Wij houden van dit land en wij willen het allerbeste voor dit land en voor het volk. De corrupte machthebbers sturen dit land alleen maar naar de afgrond. De koning is voorgelogen en bedrogen door deze corrupte politici gedurende de verschillende ontwikkelingsprojecten. Dit gebeurt al sinds de aardbeving in 2004 en niet sinds het recentere ontwikkelingsproject genaamd ‘Menara Mutawasit’..
Als er iemand berecht moet worden voor het destabiliseren van de staat, dan is dat premier El Othmani voor zijn dubieuze speech in Nador waarin hij opriep tot autonomie van het Rif gebied. Wij hebben nooit en te nimmer opgeroepen tot afsplitsing noch anarchie, maar dit wordt ons wel ten laste gelegd..
De Hirak is groot en gezegend omdat er verschillende ministers en ambtenaren zijn ontslagen. Ik kan jullie zeggen dat de anderen ook nog aan de beurt zullen komen. Hoe kan de regering de legitimiteit van onze eisen erkennen, vervolgens deze corrupte mensen ontslaan, maar tegelijkertijd ons arresteren en nog steeds vasthouden? Dit terwijl wij juist de straat zijn opgegaan door deze corrupte politici en hun wanbeleid.
Wij zijn de ware vaderlands patriotten en houden van dit land. Onze voorouders hebben tegen de Franse en Spaanse kolonisators gevochten voor de onafhankelijkheid van dit land en voor het volk. Opdat zij vrij en waardig zullen leven. Wij willen niet regeren, we willen niet op de troon zitten en we willen geen macht. Wij willen een ziekenhuis en een universiteit. Dit zal ten goede komen aan de boer, de doorsnee werknemer, de agent, de docent en alle andere burgers in dit land. We willen in waardigheid leven zoals mensen horen te leven en sociale rechtvaardigheid. Als we deze simpele basisrechten hebben, dan keren we terug naar onze huizen en hebben we geen reden om nog de straat op te gaan.
We hebben sinds het begin geen politieke partijen toegelaten in de Hirak, omdat ze niets om de burger geven, maar alleen om hun eigen zakken en eigenbelang. Dat zien we vandaag de dag terug. De politieke partijen zouden de Hirak misbruiken en breken zoals ze dat in het verleden ook hebben gedaan. We hebben een dialoog proberen te voeren met de regering om te onderhandelen over onze eisen, maar de regering wilde niet reageren. Ze reageerden met arrestaties, ontvoeringen, geweld en valse beschuldigingen. Dit terwijl wij vreedzaam de straat op zijn gegaan en nooit iets hebben kapot gemaakt of iemand aangevallen. De Hirak staat bekend om zijn vreedzaamheid en wordt gedragen door arme burgers. Dat maakte hem zo groot.
Geduld, beste broeders en zusters, wees geduldig en blijf standvastig. De vreedzame Hirak is een denkwijze, een overtuiging, en die gaan niet dood. Die zullen alleen maar groeien en dat zien we vandaag de dag bij onze kleine kinderen en ouderen. Iedereen heeft het over de Hirak.
Tegen onze broeders en zusters in Europa zeg ik, ik ben trots op jullie. Als het kon zou ik jullie voorhoofden een voor een kussen. Blijf standvastig, want ook jullie lijden onder deze corrupte machthebbers terwijl jullie miljarden in het laatje van de staat brengen. Waar gaat dit geld naartoe als we niet eens een fatsoenlijk ziekenhuis hebben, geen werkgelegenheid en geen onderwijsinstellingen.
Dit is misschien een zware periode voor ons en voor onze familieleden, maar dit is slechts van korte duur, het is een beproeving van Allah en deze periode zal ook voorbij gaan. Zelfs onze profeten werden bevochten en beproefd voor het verkondigen van de waarheid. Als ik de doodstraf krijg voor het opkomen voor het volk en het zeggen van de waarheid, dan zal ik mij vereerd voelen en hoop dat Allah mij accepteert als martelaar.
Ik hoop jullie te zien in deze wereld of dat hierna. Vergeef mij als ik iets verkeerds heb gedaan. Ik deed het voor het volk, voor jullie.
Ik hou van jullie,
ik hou van jullie,
ik hou van jullie..”
door Redactie | nov 22, 2017 |
Sara SN
Onze eerste generaties vaders werkten dag en nacht ploegendiensten tegen een laag loon. De moeders zorgden voor de kinderen en we hadden grote gezinnen, meeste minimaal 4 tot zelfs 8 of meer kinderen.
Iedereen was gevoed en verzorgd, de kinderen gekleed en met El Eid had iedereen zijn schaapje. Naast dat onze vaders voor hun gezinnen zorgden, kwam er nog veel meer bij kijken. Ouders, zussen en broers in Marokko. Ook zij werden voorzien en nooit vergeten.
Families kwamen bij elkaar, er was altijd tijd daarvoor ook al had men een druk bestaan. Koekjes met el eid werden niet gekocht maar de moeders maakten ze met elkaar.
Bruiloften werd zelf voor gekookt en muziek bestond uit een stereotoren en de nichten en tantes die zorgden voor de sfeer. De sfeer, de saamhorigheid en de familiebanden waren niet te evenaren. Het inkomen was klein maar de rizq groot.Nu hebben 2 ouders, allebei werkend het al moeilijk om een gezin met 2 kinderen te onderhouden laat staan om kijken naar een tante of oom in Marokko. El Eid is slechts een naam, het schaapje slaat men vaak over. Is er geen geld voor het schaapje of waren de nieuwe natuurstenen tegels voor de keuken of de ipad gewoon iets belangrijker? Tijd inplannen voor familie dat heeft men niet. Druk, druk. Zelfs de ouders ziet men een keertje in de week op de zondag. Als het al niet 1 keer in de 2 weken is dat de opa’s en oma’s hun kleinkinderen even kunnen knuffelen. Communicatie met gebarentaal want de kinderen spreken vaak geen woord Arabisch of berbers.
Neefjes en nichtjes die elkaar pas leren kennen op social media omdat de achternamen hetzelfde zijn. Bruiloften met alle diensten mogelijk en het eten smaakt nog naar bagger en een sfeer van zie mij even paraderen in mijn 800 euro takshita.Hoe zal de generatie van onze kinderen gaan worden?
